Flash back - living down to earth

Zonder acceptatie,

zal ergernis je woedend maken.

Zonder acceptatie,

zal verdriet je deprimeren.

Zonder acceptatie,

zal onzekerheid je angstig maken.

Zonder acceptatie,

zal ontgoocheling je kwellen.

Zonder acceptatie,

kan liefde niet liefhebben.

Afgelopen weekend raakte een man met zijn fiets een tramrails en viel hard op de grond. Vlak voor mijn voeten. In een reflex hielp ik hem overeind en controleerde hem op schade. Vandaag besefte ik mij, dat ik hem controleerde op plekken waar ik ooit zelf schade had opgelopen door een val met mijn fiets. Daar begon het immers allemaal mee..

Vandaag maakte ik een back-up van mijn hardeschijf en bladerde door 'mijn afbeeldingen'. Onverwachts stuitte ik ook nog eens op een foto van mij na de val met de fiets, waarbij ik een blauw oog had en verdrietige ogen. Ik kreeg een flash back. Het was in 2015, ik had mijn depressie al zo lang onderdrukt en verborgen proberen te houden, dat ik uiteindelijk na een avondje "stappen", ladderzat op de fiets zat. Ik viel op mij hoofd, liep een blauw oog, een hersenschudding en een whiplash op. Alles wat op die avond en op dat moment gebeurde, was verkeerd. De verkeerde mensen, de verkeerde hulp, de verkeerde keuzes. De foto van mij heb ik expres bewaard om mijzelf te blijven herinneren dat het nooit meer zover mag komen. Vandaag was blijkbaar zo´n dag om te herinneren.

Flash backs

Flash backs. Ik heb ze dagelijks. Wel veel minder dan tijdens het zwaarste gedeelte van mijn burn-out. Maar nog steeds wordt ik regelmatig wakker met gedachten aan bepaalde situaties of personen uit mijn verleden, die gerelateerd zijn aan het ontstaan van de burn-out. Of als ik in gesprek met iemand ben, haal ik onderwerpen uit het verleden op, die ik volgens mij nog moet verwerken. In deze flashbacks zit vaak nog wat van wrok verscholen. Met het nieuwe jaar besloot ik dat ik het verleden achter mij moet laten. Dat ik verder moet met mijn leven. Dat het goed is nieuwe doelen te stellen. Mijn focus op de toekomst te richten in plaats van in het verleden te blijven hangen. Echter kan niets worden overhaast.

"Laat het verleden verdorren en maak je geen zorgen meer om de toekomst, wanneer je je aan niets meer vastklampt, zul je in vrede leven - Sutta Nipata". 

Maar oude patronen of herinneringen (negatief) lijken soms (nog) zo sterk in mijn systeem te zitten, dat als ik niet oplet, mij weer laat verleiden. Het kost energie. Wanneer komt het moment van loslaten? Hoe accepteer je met zowel je lichaam als je geest? Wanneer heb je iemand nou echt vergeven? Wanneer ben je nou hersteld van een burn-out?

"Genezen is energie weghalen van een gebeurtenis in het verleden - Down to Earth"

Een leeg gevoel

Dat negatieve gebeurtenissen en emoties zich kunnen opslaan in je lichaam, is voor mij geen fabel meer. Onverwerkte gebeurtenissen of emoties die we ontkennen, uiten zich vaak in lichamelijke klachten. Hetzij last van een stijve nek, pijnlijke schouders, geen eetlust door spanning op de maag, darmen die van slag zijn door stress of mensen die door hun rug gaan. Het blijft dus balanceren tussen het verwerken van en aandacht geven aan gebeurtenissen en emoties uit het verleden en het richten op de toekomst. Feitelijk dus leven in het 'nu'. Leven in harmonie waarbij hart en verstand in verbinding staan. 

Ik geef toe. Ik was het contact met mijn hart verloren. Ik had een enorme blokkade in mijn lichaam opgebouwd door jaren lang over mijn grenzen te gaan. Dit resulteerde in een Mirthe die verhard was, ontzettend streng voor zichzelf en haar omgeving was en die haar lichaam en geest extreem had verwaarloost. Ik was uit balans, boos, prikkelbaar, kritisch, wantrouwig, cynisch, oordelend. Ik voelde mij leeg en eenzaam van binnen. Ik zocht naar opvulling voor deze leegte door geluk buiten mijzelf te zoeken. Het werkte niet. Ik werd alleen maar afhankelijker. Ik was verblind door negatieve gedachten en zag de wereld niet meer in haar realiteit. Ik bleek uiteindelijk depressief. In het boeddhisme wordt dit 'mentale verblinding' genoemd. Matthieu Ricard schrijft hierover in het boek 'Gelukkig Leven' het volgende:

Het ontwikkelen van inzicht in de werkelijkheid, is een omslagpunt als we ons willen bevrijden van onze mentale verblinding en van de verstorende emoties die eruit voortkomen, want dat zijn de belangrijkste oorzaken voor ons 'niet-welzijn'. 

Ik heb ervaren dat opnieuw kunnen relativeren, de belangrijkste voorwaarden is om uit een burn-out of depressie te komen. Dit om de werkelijkheid weer te kunnen zien, zonder al die negatieve ruis in je hersenen gebaseerd op negatieve ervaringen, negatieve gedachten of een te kort aan bepaalde stoffen in de hersenen. Over het verkrijgen van inzicht in ´de werkelijkheid´, schrijft Matthieu Ricard het volgende:

[...]. Wat moeten we verstaan onder het begrip 'werkelijkheid'? Voor het boeddhisme is dat de werkelijke aard van de dingen, die niet gekleurd is door onze eigen visie op de werkelijkheid. Met dat laatste scheppen we afstand tussen onze waarnemingen en de werkelijkheid als zodanig, waardoor we in een voortdurende strijd met de wereld belanden. "We kunnen de wereld moeilijk ontcijferen en zeggen vervolgens dat deze onze bedriegt [...]". Wat wij als blijvend en onveranderlijk ervaren, is in werkelijkheid vergankelijk van aard; wat we als geluk beschouwen, is enkel een bron van lijden, zoals ons hardnekkige verlangen naar rijkdom, macht, aanzien en vermaak [...]. Kennis over de waarheid [...] wordt beschreven als ´Sukha´. Sukha staat voor blijvende volmaaktheid (geluk gevoel) die zich manifesteert als we onze mentale verblinding en conflictueuze emoties hebben overwonnen.

'Kennis' is hier niet de beschikking hebben over een heleboel informatie, maar inzicht hebben in de werkelijke aard van de verschijnselen. [...]. In ons dagelijkse beleving bestempelen we de dingen als 'prettig' of 'onprettig', en de mensen als 'goed' of 'slecht'. In het boeddhisme wordt dit aangeduid als 'onwetend'.  [...]. Onze 'onwetendheid' houdt in, dat we ons niet bewust zijn van ons vermogen tot volmaaktheid (gelukkig zijn), als armoedzaaiers die zijn vergeten dat er onder hun huis een schat begraven ligt. Door onze werkelijke aard te verwezenlijken, de vergeten rijkdom te hervinden, krijgt ons leven zijn zinvolle betekenis. Daarin ligt de mogelijkheid om innerlijk tot rust te komen en een gelijkmoedig, onbaatzuchtig mens te worden, Aldus Matthieu Ricard. 

(Misschien is het wat lastig te begrijpen bedenk ik mij, maar het gaat over dat we in onszelf geluk kunnen creëren, door inzicht te ontwikkelen in ´de werkelijkheid´ en hierdoor onze gemoedstoestand niet meer te laten bepalen door externe factoren. Deze zijn namelijk ´vergankelijk´).

Uit de put

Ik weet niet hoe het kan. Alles ontstaat geleidelijk, maar soms ervaren we de dingen in ons leven alsof het in één keer gebeurt. Op een dag stortte mijn gezondheid in. Op een dag voelde ik mij niet meer depressief. Op een dag had ik weer eetlust. Op een dag was ik over mijn liefdesverdriet heen. Op een dag...

Maar we vergeten, of in ieder geval ik, dat tussen die diepe dalen en hoge pieken in ons leven, een heel proces vooraf gaat. Om uit de put te komen heb ik bijvoorbeeld ontzettend hard gewerkt om weer een positieve mind-set te ontwikkelen, om uit die depressie te raken en vooral lichamelijk weer gezond te worden. Dat begint met accepteren. Het was een reeks van cognitieve gedragstherapie, diëtisten, fysiotherapeuten, yoga, mindfulness training, homeopathie, tai chi, zelfstudie, noem het maar op. Nog steeds ben ik hiermee bezig. Ik ben veel wijzer geworden en daarmee ook lichamelijk gezonder. Ik ben een nieuw leefstijl aan het ontwikkelen met een passende mind-set, zodat ik niet weer burn-out hoef te raken. Eentje die meer ´down to earth´ is. Eentje met meer innerlijke rust en vertrouwen. Dit is een levenslange uitdaging vermoed ik zo.

Down-to earth leven

De film Down to Earth heeft bij mij veel losgemaakt. De film was onlangs een hype in de filmhuizen in Nederland. Een film boordevol wijsheid over het belang van de natuur, de psyche van de mens en haar leefstijl. Ik ervoer de film als filosofisch en ontzettend ´waar´. De filosofie van de film sluit aan bij mijn levensfilosofie; Living Down to Earth. Althans, een levensfilosofie dat ik probeer te ontwikkelen, met behulp van mijn inzichten door burn-out. (voor informatie over de film klik hier).

Aankomende perioden schrijf ik, geïnspireerd op de filosofie ´Down to Earth´ leven en mijn lessen door burn-out, items met onderwerpen als:

•   Why Run?
•   Schaarste is wijsheid
•   De illusie vs less is more
•   Leren leven met de seizoenen
•   Alleen maar nu
•   Hart en verstand in verbinding
•   Op je bestemming aflopen
•   Zorgen maken ziek
•   Jezelf genezen
•   Je eigen waarheid zoeken en vinden
•   Wijsheid en vaardigheid ontwikkelen
•   De urban monnik
•   Tijden van vernieuwing; eeuwige vrede, een (spirituele) revolutie

Voor deze week wens ik je zelfvertrouwen toe, op dat je alles aankunt: zowel de meevallers als de tegenslagen. 

If it comes, let it.

If it goes, let it.