Laatst sprak ik iemand voor de eerste keer. Een bijzonder persoon met een pittige achtergrond. Diegene had de gave om zo diep te graven dat ik uiteindelijk een paar ervaringen vertelde van hoe mijn leven eruit zag en ziet voor en tijdens mijn burn-out. Terwijl ik sprak onderbrak hij me. Hij zei; 'Als ik je nu zou filmen tijdens dat je aan het vertellen bent over je burn-out en we zouden het geluid uitzetten, dan zou ik denken dat je sprak over iets leuks, je vakantie naar de maledieven ofzo. Ik zei: 'Maar ik ken je nog niet en ga niet meteen mijn 'vuile was buiten hangen. Ik ben kwetsbaar als het over dit onderwerp gaat en misschien breek je me wel met een opmerking?'
'Dat kan' zei diegene. Hij zei; 'Je verteld een heel zwaar verhaal op zo'n luchtige en zo'n snelle manier dat je op de oppervlakte blijft'. Ik zei: 'Ik heb een vlotte babbel helaas. Mijn uiterlijk zit me in de weg. Ik kan over mijzelf praten zonder echt over mijzelf te praten, begrijp je?' 'Herkenbaar' zei hij.
De bom was geklapt
Ik loop nu al een tijd bij de therapeut om alle pijn die ik psychisch en dus ook lijfelijk ervaar een plaats te geven. Om er mee te dealen. De bom is als het ware geklapt een paar maanden terug. Ik was gebroken. Naar mate ik steeds meer pijnen heb geanalyseerd en heb besproken krijg ik mijn energie steeds meer terug. Het is ongelooflijk! Maar er zijn nog steeds energievreters. Zoals mijn scriptie.
Scriptie schrijven met een burn-out
Ik ben zelfs mijn scriptie weer aan het oppakken. Je scriptie oppakken tijdens een burn-out is absoluut klote. Sorry, maar mijn grootste angst is dat ik al die afgelopen 9 maanden rust, met een maand tot aan het inleveren van mijn scriptie, weer helemaal opbrand. Wat een stress. Ik slaap amper, maar probeer toch door te zetten. Want de enige manier om eindelijk goed te kunnen herstellen is om ook mijn studie achter mij te laten en een nieuw hoofdstuk in mijn leven te beginnen. Scriptie is het allerslechtste wat mij nu kan overkomen. Maar het moet. Het is de enige weg om uit deze situatie te komen.
Op het goede spoor blijven
Terug naar mijn therapiesessies. Ik ben nu op het punt aangekomen dat ik ga 'experimenteren'. Daarmee bedoelend dat ik probeer nieuw gedrag te ontwikkelen, anders met situaties om te gaan, meer bij mijzelf te blijven en me niet te veel door de mening van anderen te laten bepalen en vooral proberen om niet terug te vallen en weer ziek te worden of depressief. Het kan allemaal zo omslaan. Gelukkig heb ik wat instrumenten de afgelopen tijd ontdekt en ontwikkeld om zoveel mogelijk het goede spoor aan te houden. Dat vraagt veel doorzettingsvermogen. Uiteindelijk hoop ik dat het positief terug komt en ik trots op mijzelf mag zijn en weer echt gelukkig kan zijn.
Experimenteren
Dat experimenteren daarvan staat er een centraal en dat is mij kwetsbaar opstellen. De verbinding aangaan met mensen. Het loslaten dat ik niet perfect hoef te zijn en gewoon mezelf mag zijn met al mijn aandachtspuntjes. En vooral een keer trots zijn op mijzelf. Want dat vergeet ik weleens. Herkenbaar?
Ik ben een kei in 'de schijn ophouden' en het maakt mij helemaal niet gelukkig. Ik zou juist graag willen dat mensen begrijpen wat ik doormaak. In plaats daarvan probeer ik alle struggles waar ik mee zit vooral zelf op te lossen en ben ik alleen maar leuk en vrolijk en sterk aan het zijn in het bijzijn van mensen. Wie houdt wie voor de gek... Het schrijven van een blog is heel makkelijk. Ik gooi mijn verhaal gewoon ongevraagd online. Maar voor mij is dat ook een manier om contact te zoeken. Die verbinding te maken. Ook als is het niet fysiek of altijd wederkerig.
Sommige mensen zijn heel goed in het durven aangeven dat ze ergens mee zitten. Sommige mensen, zoals ik, kiezen voor ' the hard way'. Ik wil meer 'the soft way'. Ze zeggen dat als je sterk wil zijn dat je in je eentje 'het pad' moet bewandelen. Ik denk dat ik dat al genoeg heb gedaan. Vooral de afgelopen maanden. Ik heb mij nog nooit zo eenzaam gevoeld. Maar dat kwam met name omdat ik mij niet kwetsbaar durfde op te stellen. En omdat niemand er naar mijn gevoel naar vroeg. Dat ik sterker ben geworden is in ieder geval absoluut het resultaat. Daarbij moet je oppassen dat je niet 'te onafhankelijk' wordt. Dat je teveel je eigen gezelschap op prijs gaat stellen.
Doorvragen
De persoon waar ik het helemaal in het begin van dit blog over had vond ik daarom bijzonder. Er zijn maar weinig mensen die de juiste vragen weten te stellen en durven door te vragen. Die het aankunnen om ook de 'donkere kanten' van mensen te leren begrijpen en het aandurven om bij mensen te blijven en te steunen in moeilijke tijden. Iemand die sterk is, is dat nooit zomaar. Zij hebben een verleden. Zij hebben geleerd om te dealen met depressies, verlies of andere pijnlijke gebeurtenissen. Zij begrijpen hoe het is om pijn te ervaren, alleen te zijn en het gevoel van geen uitzicht meer te hebben. Vaak zijn dit ook de mensen die hoe lastig ze het ook hebben de ander altijd ten hulp willen zijn en soms ook het hardst kunnen lachen. 'Wie het laatst lacht, lacht het hardst' zeggen ze weleens.
Wie het laatst lacht, lacht het hardst
Ik kan tegenwoordig ook weer ontzettend lachen bij een paar mensen. Echt lachen vanuit je binnenste. En dat is niet omdat ik fulltime gelukkig ben of het 'o, zo naar mijn zin heb in mijn leven'. Nee. op dit moment nog niet. Maar ik kan wel meer genieten van de dingen. De kleine dingen. Dan ben ik ontzettend dankbaar. En soms ook weer heel emotioneel haha. Ik kan om al het moois en ontroerends huilen, het is belachelijk.
Op zoek naar verbinding
Maar, ik wil niet meer alleen deze reis doormaken. Ik zoek naar verbinding. Ik wil weer na maanden isolatie terugkomen in ' de normale wereld'. ' Reintegratie zeggen ze ook wel met een mooi woord. Wanneer je eenmaal met iemand verbinding hebt, besef je weer wat je al die maanden hebt gemist. De maanden van alleen thuis zijn en slapen en peinzen. De mens is altijd opzoek naar verbinding en liefde. Daarom is het kwetsbaar opstellen de manier om echt verbinding aan te gaan.
'Echte' verbinding
'Echt' verbinden is goed voor de gezondheid. Ik wil mijzelf openstellen en naar de kern gaan en ook andersmans kern ontdekken. Misschien dat ik dan af en toe moet huilen en dat iemand dan schrikt. Maar uiteindelijk ontstaat daar wel vertrouwen en mogelijk vriendschap. Ik heb geleerd dat vriendschap niet alleen maar over lang leven de lol hoeft te gaan. Het is het delen van goeie EN slechte tijden.
Mensen kunnen niet raden dat je je slecht voelt als je de schijn ophoudt en alleen maar grappen en grollen maakt. Echter zijn veel caberatiers van zichzelf chronisch depressief. Ze proberen ermee te dealen via humor op het podium. Wanneer ze op het podium staan zijn ze een soort van observant van zichzelf. Ze lijken blij, onverwoestbaar en sterk. Maar als ze het podium af gaan wacht er hen weer een zware avond tegemoed.
Het nut van emoties
Ik vroeg laatst aan mijn therapeut waar emoties nou nuttig voor zijn. Het breekt alleen maar mijn ziel op dit moment. Ik heb geen energie. Het put mij uit. Emoties zijn volgens haar de bron voor heel veel mooie dingen. Zoals muziek, kunst en literatuur. Het is de bron van eerlijkheid. Dat wat je voelt biedt ongelooflijk veel informatie als je er goed mee weet om te gaan.
Er is een boek wat jullie misschien al wel kennen; De kracht van kwetsbaarheid. Geschreven door Rene Brown. Ik hou van haar. Ze is grappig en zo eerlijk en oprecht. Dat raakt mensen.
We zijn allemaal mensen
Ik bedoel. We zijn immers ook allemaal maar mensen. Laten we dat dan ook proberen te zijn. Zichtbaar. Laten we onze behoeften en pijnpunten blootleggen zodat we elkaar kunnen helpen. Ik hoop dat ik zulke mensen mag ontmoeten door zelf zo te worden.
Ik ga het experiment aan komende tijd om mijzelf kwetsbaar op te stellen en de schijn minder op te houden. Meer de echte 'Mirthe' te zijn die zich jaren verborgen heeft gehouden. Ze zeggen dat wanneer je vertrouwen geeft, je het ook terug krijgt. Misschien moet ik mensen vertrouwen dat ze niet met me gaan sollen. Uitgaan van het beste. Daar ligt de kracht van kwetsbaarheid. Niemand kan meer tegen je op want je hebt al open kaart gespeeld. Natuurlijk is het wel altijd handig om in je achterhoofd te houden en bewust te zijn van de context waarin je, je bevindt. Dat je zaken niet door elkaar gaat halen. Ik heb het boek gekocht van Rene Brown en hoop binnenkort wat meer tools te geven hoe je het kwetsbaar opstellen 'slim' kunt aanpakken. Durf jij je kwetsbaar op te stellen?
Durf falen te vieren
Voor wie interesse heeft. Morgen is er in Amsterdam een festival voor starters die ooit 'hoog gevlogen hebben en zijn neergestort': het Icarus Festival. Ik ga er heen. Samen het 'falen' vieren!;) Want succes gaat helaas nooit zonder een paar keer op je gezicht te gaan. Dat is nou juist het experiment. Voor meer informatie kijk hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten