In 'mijn concepten' van dit blog, staan allerlei korte, onafgemaakte verhaaltjes, maar vandaag was een moment dat ik weer een nieuwe begon. Een blogitem is voor mij vaak een moment opname. Het is een onderwerp wat mij op dat moment 'dwars' zit en ik per direct over moet schrijven en als het mij echt 'dwars' zit, zelfs deel met de buitenwereld;)Dit item gaat over mensen die bewust of onbewust je leven, je gezondheid, je energie en levenslust van slag brengen en je dus stress geven of een slecht gevoel. Het gaat ook over hoe je in hemelsnaam deze mensen zo ver mogelijk uit je leven zet of zachtaardiger gezegd; "hoe je er beter mee om kunt gaan".
Het is wel een spannend onderwerp om over te schrijven, want misschien beledig ik wel iemand onbewust. Neem het dus niet persoonlijk. Daarnaast kan er soms wat temperament in mijn schrijfstijl dit keer voorkomen. Want terwijl ik dit schrijf gaan er allerlei negatieve mensen door mijn gedachten heen, die ik met veel moeite eindelijk los heb gelaten of aan het loslaten ben. Adem in, adem uit;)
"Wat is jouw favoriete zelf-hulp boek?" Dit zei een 'volwassene' althans, hij was boven de dertig, die ik laatst in vertrouwen nam om mijn verhaal aan te vertellen. Een paar dagen later denk ik nog weleens aan de vraag die hij mij stelde aan het einde van ons gesprek. "Wat is jouw favoriete zelf-hulp boek?" Wat een oppervlakkige reactie vond ik dat, nadat iemand zich in vertrouwen kwetsbaar opstelt. Wat een onsympathieke 'grappige' vraag aan iemand die zich door een moeilijke tijd worstelt. Het punt was dat hij wel luisterde, maar mijn verhaal niet begreep en daarbij mij niet serieus nam. Vorig jaar had ik zo'n iemand, iemand zonder inlevingsvermogen en geen gevoel (voor humor), die mijn vertrouwen schaad, het liefst een preek gegeven en nog even letterlijk een stomp voor zijn hoofd om diegene wakker te schudden.
Tja..
In ieder geval op dit moment ben ik zo wijs geworden, door diep adem te halen op dit soort momenten, rustig te zeggen 'bedankt voor dit gesprek', en nooit meer een enige hersenkronkel aan mensen te geven die mij om welke reden dan ook onprettig behandelen. I don't give a fuck anymore.
Zo dat is eruit. Excuus voor mijn lelijk taalgebruik. Haha.
Nee, ik doe hard mijn best de laatste tijd om bepaalde types zover mogelijk uit mijn buurt te houden of door er geen aandacht meer aan te besteden. Een aanrader voor iedereen! Jawel, het gaat hier om de narcisten, de mensen die altijd over zich zelf praten en alles doen om er zelf beter van te worden. De mensen met een tweede agenda, die je in vertrouwen neemt maar vervolgens hele andere plannen met je hebben. De mensen met de grootste mond en de mooiste praatjes, maar zonder inhoud, daden of respect voor de ander of de lieve meisjes waarvan je denkt dat ze geen vlieg kwaad kunnen, maar ondertussen van twee walletjes eten. Zo zijn er nog allemaal types te noemen waar je niet gelukkig van wordt. Dit zijn een paar voorbeelden waar ik door slechte ervaring een allergie voor heb opgebouwd. Waarschijnlijk heb jij ook wel zo je allergieën om welke reden dan ook. Laatst zei iemand tegen mij; soms kun je mensen niet veranderen, omdat zij het nut van verandering zelf niet inzien. In dat geval kun je beter afstand nemen wanneer het je veel energie kost en ongelukkig maakt.
Verwijderen van stressoren
Bij een burn-out herstel is stap één; het verwijderen van alle stressoren.
Dit betekend dat je een analyse maakt samen met de psycholoog, met daarin wat, welke gebeurtenissen en wie, jou allemaal stress geven of een ongelukkig gevoel, waardoor je niet meer goed kan functioneren.
Ik nam voorheen nooit de tijd om bewust te zijn bij wat mij stress gaf. Ik was altijd gestresst door alles wat ik op mijzelf afriep, dus accepteerde alles maar. Misschien was ik wel 'te goed' voor deze wereld en had ik het zelf niet eens door. Of nam ik mijzelf niet serieus genoeg of juist te serieus en liet mij door alles en iedereen 'gebruiken'. In ieder geval leefde ik erg gedreven, maar daardoor minder bewust. Ik was alles en iedereen aan het pleasen, behalve mijzelf. Ik bleef niet dicht bij mijn eigen behoeften stilstaan. Door bewust te worden van wat je stress geeft, kan je hier wat aan doen. Niemand wil gestresst zijn toch? Van gedreven leven naar bewust leven. Dat lijkt mij een prachtige uitdaging.
Stress, chronische stress, bijnieruitputting, het syndroom van de 21e eeuw
Even voor de goede orde. Zoals Ruby Wax in haar boek Frazzled schrijft, met stress wordt niet de spanning bedoeld die je ervaart als je kapsel maar niet goed wil zitten, nee, het is de stress die ervoor zorgt dat je eerder dood gaat. Heel subtiel. Ik weet het. Maar bedenk dat je bijvoorbeeld gestresst bent omdat er veel van een moment afhangt, en dan die stress keer 1000 en de hele dag en nacht door, voor een hele lange tijd. Dan begrijp je uiteindelijk dat stress killing is voor het lichaam. Je lichaam is niet gebouwd om chronische stress te overleven. Dan kun je voor je het weet een bijnieruitputting krijgen; het 'stresssyndroom van de 21e eeuw'.
Mensen die je geen goed doen, kunnen je ook chronische stress bezorgen. Denk aan een liefdesrelatie die het niet meer helemaal is, en waar je ongelukkig van wordt. Of je huisgenoot die alleen maar op zijn luie kont zit terwijl jij je best doet om alle ballen in de lucht te houden. Of je baas die alleen maar commentaar heeft op je en nooit iets positiefs zegt. Als jij je omringt met heel veel van dit soort mensen, kan het je welzijn aantasten op de lange termijn. Omring je daarom vooral met mensen die je energie en support geven. Want anders ben je voor je het weet aan het veranderen in een zeurende, boze, gefrustreerde, ongelukkige 'powerbitch'. En terecht! Alleen een beetje zonde dat je, je imago zo laat verwaarlozen. Want niemand wil overkomen als een gefrustreerde 'powerbitch', toch?;)
Loslaten door te begrijpen
Ja het is makkelijk gezegd 'i don't give a fuck'. Het is natuurlijk onmogelijk en ongezond om zomaar gebeurtenissen en mensen die je stress geven, in één keer de rug toe te keren. Soms zit je in een situatie waarin je vast zit omdat je diegene dagelijks tegenkomt door bijvoorbeeld werk. Daarnaast zijn er dingen gebeurd waardoor die mensen en gebeurtenissen je van slag brengen of hebben gebracht. Het is van belang bewust te worden wat de oorzaak is waarom iets of iemand je van slag maakt, voordat je het kunt loslaten of er goed mee om kan gaan. En daarnaast wat zegt het over jou, wat je in de ander niet aanstaat? Is het iets wat je doet herrinneren aan een vervelend persoon of iemand die je niet goed heeft behandeld? Zijn het karakter eigenschappen die botsen? Herken je iets in diegene waar je niet trots op bent? Of is diegene tegenover je gewoon echt onsympathiek en word je niet begrepen of met respect behandeld? Of hebben jullie gewoon hele andere waarden en normen?
Mindfullness is een manier om bepaalde emoties en gedachten te laten varen om tot innerlijke rust te komen. Ik weet nog dat ik net begon aan mijn therapie, nu alweer drie maanden geleden, en dat mindfullness voor mij een goede manier zou zijn om te herstellen. Maar ik mocht er niet zelfstandig mee beginnen en überhaupt pas in een later stadium. Ik moest van de therapeut namelijk eerst begrijpen waarom ik geen goed gevoel kreeg, oké, ik was zwaar depressief, van al die stressoren. Ik was gewoon ziek van onder andere een heleboel negatieve mensen in mijn leven. Een heleboel..
Het is belangrijk om eerst te begrijpen waarom iets of iemand je van slag maakt, om dat- of diegene los te kunnen laten. Het is belangrijk om de tijd te nemen voor verwerking.
Nadat je het begrijpt, kun je vergeven. Jezelf of de ander vergeven die tot een nare ervaring hebben geleidt en je welzijn belemmeren. Vergeven doe je om jezelf meer rust te geven, heb ik geleerd en nu ook ervaren.
Niet meer aan jezelf twijfelen door zelfkennis
Middels de analyse van wat mij stress geeft, ben ik al veel meer bewust.
Mijn omgeving zegt weleens dat ik zeer uitgesproken ben, moeilijk in emoties en gevoelens tonen, soms niet rekening hou met de gevoelens van anderen, dat ik ben 'verhard'. Ik ben ook 'verhard'. En dat vind ik zonde. Want zo ben ik niet. Ze zeggen ook weleens dat juist de sociale mensen met groot empathisch vermogen dichtklappen, door of bij mensen die dit niet zijn. Ik ben verhard door mensen die mij hebben gekwetst, mijn vertrouwen in de ander hebben verpest, mij geen goed gevoel hebben gegeven, die mij onzeker, klein, onaantrekkelijk, onbegrepen etcetera hebben laten voelen. Ik heb veel van dit soort rare mensen op mijn pad gehad, en hoewel ze mij allen de kracht van doorzettingsvermogen hebben geleerd, heb ik die bevestiging en goedkeuring van anderen vanaf nu, dankzij de inzichten door mijn burn-out, niet meer zo nodig vind. Hoge bomen vangen veel vind wordt gezegd. Ik ga even wat lager zitten;)
Een gelukkig en succesvol leven begint bij zelfkennis. Twijfel nooit aan je instinct en behandel de ander en jezelf zoals je zelf graag behandeld wil worden!
Self- empowerment en love yourself!
Het belangrijkste is denk ik dat je niet negatief over jezelf moet gaat denken door het toe doen van anderen. Af en toe twijfelen en jezelf kritische vragen stellen is goed, dat zorgt ervoor dat je alleen maar ontwikkeld. Maar het is belangrijk dat je de negatieve projectie van anderen op jou, niet je eigenwaarde laat aantasten, je zelfvertrouwen, je zelfrespect. Vaak zegt iets meer over de ander, dan over jou. Of andersom;)
Laat de mensen die je geen goed doen los door hen, het en jezelf te begrijpen en te vergeven. Niet persé voor hen, maar om jezelf meer rust te gunnen. De ander kun je niet veranderen, maar wel jezelf. Ben aardig voor jezelf en de ander.
Love yourself first!
Oké. Dit wordt wel heel klef nu.
Over en uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten