Don't Hurry, Be Happy:)

Voordat je begint met lezen. Kun je op deze link klikken en het nummer afspelen terwijl je het eerste stukje van dit blog item leest. Een uitdaging voor wie moeite heeft met muziek luisteren en lezen tegelijkertijd, ik ben iemand die daar absoluut veel moeite mee heeft, maar waarom makkelijk maken als het ook moeilijk kan;)

Ontspullen
Dit nummer heb ik afgelopen week veel beluisterd. Ik zet het met name op wanneer ik wakker probeer te worden. Slaapmasker af, oordopjes uit, "hallo" roepen, niemand thuis. Mobiel aan doen, ik zie dat het 10:00 uur is geweest. Ik draai me nog even om. Ik voel alsof er een olifant op mij heeft gelegen en probeer mijn stijve lijf op gang te brengen. Na meestal een uur in bed treuzelen, krijg ik er genoeg van. Ik spring letterlijk uit bed. Ik kijk in de spiegel en denk 'goeie morgen Mirthe. Wat zie je er weer woest aantrekkelijk uit met die knot op je hoofd en die versleten pyjama aan die je bij wijze al vanaf je 14e hebt. Hup die douche in! Nieuwe dag, nieuwe kansen!'

Mijn kamer is een zolder ruimte met ramen aan alle kanten, dertig vierkante meter. Ik kijk uit op het water van de Vliet en aan de andere kant zie ik in de verte een gedeelte van de skyline van Den Haag. Het is niet slecht nee. Dinsdagochtend keek ik vanuit mijn bed de ruimte in. Twee bergen met oude kleding die ik laatst uit mijn kledingkast had verwijderd, staarde mij aan. Oké, het komt er op neer dat bijna mijn hele garderobe daar op een berg lag.. al drie weken lang. Drie weken geleden dacht ik, klaar met die kleding! Vooral die broek die veel te groot is geworden en die schoenen die ik droeg in mijn bestuursjaar en stijf staan van de alcohol, en die leren jas waarvan mijn oma niet eens meer weet dat ze het aan mij cadeau heeft gegeven! Klaar met die kleding die mij aan de Mirthe van de afgelopen drie jaar doet denken. Tijd voor een nieuwe garderobe!:) Met dit nummer op, pakte ik deze week vuilniszakken, en scheidde de nog goede kleding voor de Kringloopwinkel, van de kleding die het best op zijn plek is als opvulling van onze duinen. Tassen weg, schoenen weg, jassen weg, klaar ermee, opgeruimd staat netjes! Hup de container in! Wat een lekkere dag was dinsdag.

Ik keek mijn kast in woensdag ochtend. Er lagen nog enkele broeken die ik echt pas omdat ik zo afgevallen ben, een paar truitjes, wat pyjama's en een heleboel sport kleren en t-shirts van tientallen vrijwilligersklusjes waar ik nog geen afstand van kan doen. Ze zeggen vaak "pas iets weg doen, als je er iets voor in de plaats hebt gevonden", maar het voelt helemaal goed dat mijn kast maar minimaal gevuld is. Er is weer ruimte voor nieuwe dingen. Ik wil geen spullen meer die niet meer bij mij passen, waar ik NIET gelukkig van wordt of die ik NIET meer gebruik. Less is more. Meer capaciteit creëren voor nieuwe dingen was afgelopen week mijn aandachtspunt. De rest van mijn zolder ga ik ook aanpakken zoals je begrijpt;) Ontspullen, voor iedereen een aanrader die meer rust in zijn hoofd wil.

Mindful
Ik heb besloten om met aandacht te gaan leven in plaats van alles tegelijkertijd te willen en het liefst zo snel mogelijk. Als er één iemand op aarde ongeduldig is, dan ben/was ik het wel. Mijn hersenen gaan altijd drie keer te snel hoor ik vaak. Op dit moment probeer ik elke fractie van mijn dag, één ding tegelijkertijd te doen en datgene met aandacht, rust en zorgvuldigheid. Of het nu gaat om ontbijten, mijn fiets uit de rommelige garage halen als ik naar buiten wil, mijn kleding wassen, boodschappen doen, werken, een gesprek voeren, noem maar op. Laatst kwam op Facebook een plaatje voorbij met de tekst "Don't Hurry, Be Happy", en dat is sinds afgelopen week echt mijn motto. Wanneer ik mij opgehaast voel of wanneer ik mijn lijf weer voel verkrampen of merk dat ik extra gevoelig ben voor prikkels, denk ik aan deze zin en ga ik bewust een tempo lager. Deze week merkte ik oprecht door minder tegelijkertijd te willen en met aandacht in het moment te zijn waar ik met iets bezig was, ik mij echt gelukkiger voelde. Of misschien niet persé gelukkiger, maar ik bleef meer bij mijzelf en ik was meer ontspannen.

Hooggevoeligheid of "overprikkeld"
De man die ooit zei: "The mind is like a parachute, it doesn't work if it is not open", heeft mij laatst weer even wakker geschud; Frank Zappa. Ik weet niet of het door hem kwam dat ik mij bewust werd dat ik erg gevoelig ben voor prikkels, vooral nu, of dat Zappa nou eenmaal heftige muziek maakt. Beide. Op het moment ben ik ontzettend hooggevoelig voor prikkels. Bijvoorbeeld het overnemen van andermans stemming. Daarnaast ben ik erg bewust, tot in de detail, wat er zich afspeelt in mijn omgeving. Zo voel ik mij ongemakkelijk op het moment als er teveel dingen tegelijkertijd gebeuren. Als het mij allemaal te druk wordt, trek ik mij het liefst even terug naar een rustige ruimte, etcetera. Ik weet niet of ieder mens hooggevoelig is tegenwoordig, maar aan de hand van mijn ervaring door Zappa, en een super interessante Facebook-chat gesprek met een vriendin, las ik een artikel over High Sensitive People (HSP) en dat 1 op de 5 mensen hooggevoelig is en het een onderschatte oorzaak is voor o.a. burn-out klachten. Ik had mij er nooit in verdiept en ik las er nu over en ik herkende veel van wat er over hooggevoeligheid werd geschreven. Klik hier voor meer informatie. Ik weet niet of ik persé hooggevoelig ben, maar ik ben wel overprikkeld geraakt.

Ik heb tijdens mijn studententijd en in mijn stages, werk, bestuursjaren en vrijwilligerswerk, onbewust een manier bedacht om met allerlei prikkels om te gaan. En dat blijkt op heel veel manieren een slechte uitwerking op mij te hebben gehad, kan nu gezegd worden. Ik heb mij afgesloten voor mijn gevoel en emotie. Ik heb mij als het ware verhard, om de overdosis aan prikkels die ik dat jaar opving te negeren. Als ik alleen al bedenk hoeveel commentaar ik over mij heen heb gekregen in mijn bestuursjaar en dat iedereen zei: je moet een 'olifantenhuid' creëren. Daar is het misgegaan.

Een jaar later, tijdens supervisies op mijn studie zei een docent ooit; "je kan heel goed praten, maar je emoties tonen lukt je niet". Dat heeft mij toen erg geraakt, maar ik was inderdaad toen al het contact met mijn gevoel en emotie al redelijk verloren, maar ja, wie geeft daar nou weer om, de plicht roept? (2014). In deze westerse maatschappij (ja, cliché), wordt er vooral waarde gehecht aan de ontwikkeling van je kennis en hoeveel je kan presteren in een korte tijd. Het is een maatschappij waarin mensen overprikkelt worden en ons stress systeem is niet gebouwd om chronische stress te verwerken. Mensen die hooggevoelig zijn voor prikkels, proberen zich zelf alleen maar te veranderen door al die prikkels die hen teveel worden te onderdrukken en te negeren, zodat ze mee kunnen gaan in die snel trein, totdat ze er echt last van krijgen in de vorm van bijvoorbeeld overspanningsverschijnselen. De trend van steeds meer jongeren met burn-out vind ik wel een tastbare ontwikkeling van dat de mens overprikkelt wordt in het Westen.

Een voorbeeld van overprikkeling bij mij:
(Feitje vooraf: ik ben speciaal gevraagd en heb alleen gekozen voor het bestuursjaar, om mijn baan bij het project de Honing Bank te kunnen vervullen). In 2013 begon mijn bestuursjaar bij Pelargos, waarin ik als secretaris (communicatie) totaal geen functieoverdracht heb gehad. Als een donderslag kwam er een introductieperiode om nieuwe leden te werven op mijn en mijn mede bestuurders, pad. Het was continu improviseren, met weinig mankracht zoveel mogelijk bereiken. De vereniging lag immers op zijn gat toen het bestuursjaar begon. Er moest letterlijk nieuw leven in geblazen worden om de verbinding binnen de vereniging weer bij elkaar te krijgen en er waren geen draaiboeken dus alles moest opnieuw uitgevonden worden. Een enorme uitdaging en verantwoordelijkheid, plus "ik was 18". Iedereen had commentaar; "de beste stuurlui staan aan wal" en er was zero waardering. Nou, daar moet je, je op een gegeven moment overheen zetten. Tegelijkertijd, in deze full time functie waar je, je studie een jaar voor op zegt, maar wel verplicht collegegeld betaald om een bestuursbeurs te ontvangen, had ik een part-time baan bij de Honing Bank. Die in de praktijk toch meer dan 16 uur in de week in beslag zou nemen. Tijdens de opstart van het bestuursjaar en de introductieperiode, werd het oprecht fantastische crowdfunding project "De Honing Bank" tegelijkertijd gelanceerd. Dat was een pittige opstart met heel veel prikkels.

De Honing Bank was een kunstproject rondom de honingbij, waarbij je een Bijenspaarrekening kon openen en lid kon worden van de Honing Bank. Met dat geld werden er twee kunstinstallaties in de openbare ruimte geplaatst waarin tientallen bijenvolken middenin de stad werden gekweekt om de stad met haar bloemen te bestuiven. Het gaat immers slecht met de bij, en de bij werd als symbool gebruikt om mensen bewust te maken van hoe ecologie en economie tot elkaar verhouden. Een fantastisch, hartverwarmend en onbeschrijfelijk project, wat een enorm succes is geworden! Maar om het te realiseren moest de crowdfunding wel slagen.

Time is Honey!

Ik was verantwoordelijk voor het crowdfunding campagne plan, het werven van investeerders, de communicatie, de website, de vrijwilligerscoördinatie, de ledenadministratie, het creëren van de rewards, het beantwoorden van de mail, het versturen van de rewards, het bedenken van ludieke promotie acties op evenementen etc. Uiteindelijk is er rond de 25.000 euro opgehaald en het funding bedrag behaald. Het was heel spannend. Ik was natuurlijk geen eindverantwoordelijke en we werkte in projectverband, maar ik was of voelde mij crowdfunding projectmedewerker ontzettend verantwoordelijk voor het werven en realiseren van dit eindbedrag en het onderhouden van de community. En ik kan zeggen, een paar duizend euro werven voor kunst en insecten die prikken, gaat niet van de één op de andere dag;)

Zoals eerder gezegd. Dit ging een jaar lang door, deze combinatie. De combinatie van vijf dagen werk bij de roeivereniging en 3-4 dagen werken bij de Honing Bank. Een dag kan hier gelijk staan aan acht uur werk. Ik maakte minimaal aan elkaar door gesloten 13 uur op een dag, 7 dagen in de week, 1 jaar lang. En geen vakanties. Je stapt ergens in, en je wordt erin meegezogen. En maar blijven lachen. Alle tijd die je hebt, besteed je niet aan jezelf maar aan het één of het andere project. Als ik bij de Honing Bank was, werd er 'geklaagd' door mijn bestuur, als ik bij het bestuur was, werd er 'geklaagd' bij de Honing Bank. Ik was 'onmisbaar;)' en kon er niet onderuit en om aan alles bij elkaar te voldoen, ik wilde niemand teleurstellen, plus mijn leeftijd van 19 jaar. Ik heb dit onbewust volgehouden door mijn gevoel uit te schakelen. "Niet lullen, maar poetsen" was mijn motto. De Honing Bank zou ik zo weer oppakken, was geweldig! Maar dat bestuursjaar erbij was één grote fout! Ik was jong, overenthousiast, ontzettend ambitieus en had vooral het bestuursjaar totaal onderschat. Geen frustraties verder, haha;) Nee ik heb nergens spijt van hoor, het kwam allemaal wat vroeg op mijn pad denk ik, teveel prikkels en hierdoor een beetje te vroeg volwassen geworden door alle verantwoordelijkheden. "zeur, zeur". Ik heb voor mijn leeftijd een "enorm goed of in ieder geval uitgebreid" C.V. maar het boeit mij oprecht helemaal niets. Ik heb altijd de dingen gedaan omdat ik het leuk vond of helaas verplicht was vanuit studie, niet omdat het goed stond op mijn C.V. En dat is oprecht zo.

Genoeg over dat jaar, want dan kan ik nog uren praten, maar dat kost niet alleen jou, maar ook mij energie. In dat jaar ben ik in ieder geval 100% veranderd en heb ik in korte tijd, ontzettend veel ervaring opgedaan en mensen leren kennen. En niet persé alleen door de Honing Bank, maar door de combinatie met het bestuursjaar. Het was een zeer succesvol jaar, alles is gelukt. Maar wel ten koste van mijn eigen gezondheid. En de jaren daarna ging de sneltrein gewoon door! Maar daar een andere keer over. Straks meer over succes en een nummertje Zappa die ik met jullie ga delen!

Prikkel vermindering
Wij als mens krijgen in ons dagelijks leven ontzettend veel prikkels over ons heen, en we kunnen er niet onderuit of makkelijk afstand van doen. Als je chronisch overprikkeld wordt, creëert dit stress, verandert je hormoonhuishouding en kan zelfs je zenuwstelsel aangetast worden. Dat is wat bij mij gebeurt is; een burn-out. Het is belangrijk om reserves in te bouwen om een overvloed aan prikkels te conditioneren. Hoe je deze reserves (energie) in bouwt moet je zelf bedenken. En je prikkels doseren door bijvoorbeeld niet overal "ja" op te zeggen, of taken waar je weerstand bij voelt te delegeren, draagt ook bij aan prikkel vermindering.

Rust
Door de weeks heb ik overdag het rijk voor mij alleen en kan mijn dag precies indelen hoe ik het zelf wil en met wie, omdat ik even bewust mij niet gebonden heb aan verplichtingen. Bewust, is natuurlijk erg optimistisch geschreven, ik ben gedwongen geweest om mijn rust te pakken en mij nergens mee te verbinden. In ieder geval, dit betekend weinig prikkels, tenzij ik het op zoek en wanneer mijn geliefde familie thuis komt van hun verplichtingen, zo tussen vijf en zes uur 's avonds. De stilte en rust die ik overdag vind en ook in mijzelf probeer te vinden, wordt na vijf uur 's middags af en toe onderbroken door verhalen, kook geluiden uit de keuken, de afzuiger, een piepende vaatwasmachine die klaar, de tv die aangaat om het nieuws te bekijken en de geluidsinstallatie die tot bedtijd op goed volume aanstaat en het huis vult met muziek en afwisselend gepraat.

Ik heb nu twee maanden rust genomen om mijn lijf en hersenen met energie op te laden en ik probeer langzamerhand eerste stappen te zetten om bijvoorbeeld het afschrijven van mijn scriptie op te pakken en weer contact te leggen met mijn omgeving. Het is spannend, omdat het van mij diepe concentratie vraagt om te luisteren naar mijn lijf en gevoel. Daar waar ik afgelopen drie jaar geen aandacht aan heb geschonken. Wanneer ik mij weer niet goed voel, weet ik dat ik weer over mijn grens heen ben gegaan. Het is dus telkens balanceren tussen energie geven en energie nemen. Nogmaals, ik ben trots op mij als ik terugblik op afgelopen week. Ik heb geen woede aanvallen gehad, geen ruzie's. Ik heb controle gehad over mijn emoties door bewust ermee om te gaan en mij er niet door te laten lijden. Ik heb eindelijk een coach gevonden en leuke dingen gedaan. Kortom, het balanceren ging deze week vrij goed! Volhouden nu:)

Zappa
Laatst, had ik een heerlijk rustige dag voor mijzelf gehad, kleine acties die ik in mijn hoofd had eindelijk voor elkaar gekregen, ik was vrolijk en zat sinds tijden lekker in mijn vel door alle rust. Na het avond eten, zat ik in de huiskamer op de bank te denken van wat zal ik eens gaan doen vanavond? Terwijl ik diep in mijzelf verzonken mijn thee koeler blies, ging de platenspeler aan. Frank Zappa! Vol Volume! Ik ben opgegroeid met veel, heftige, verrassende en op flink volume draaiende muziek. Helemaal goed! Dus mijn hersenen en oren kunnen behoorlijk wat verschillende soorten muziek aan, zeg ik arrogant. Maar die avond, terwijl ik rustig in mijn zen status thee zat te drinken, raakte ik uiteindelijk flink van slag na een uur Frank Zappa. Ik vind hem oprecht een geniale en super intelligente man en gitarist. Hij is één van de belangrijkste componisten van de tweede helft van de 20 e eeuw. Mocht je tijd hebben, nieuwsgierig zijn naar het nummer dat mij die avond van alles in mij los maakte en je zo stoer bent om niet helemaal gek te worden: Een korte versie van 6 minuten klik hier, een langer nummer van 12 minuten met veel gitaarsolo's klik hier;)

Voel je, je lekker door elkaar geschud en/of in de war wat er net gebeurt is?;) Als je, je erg onrustig voelt na het luisteren; zo voelt chronische stress;)

Succes en de andere kant van het verhaal
Ik kreeg af en toe in mijn omgeving te horen dat ik "ambitieus was" of "carrière gericht". "Power bitch:(" of " zelfstandig". Ik kwam blijkbaar over als iemand waar het altijd goed mee ging, iemand die zich zelf wel altijd red. Iemand die geen hulp nodig had en alles onder controle had. Maar ondertussen...

Dit plaatje zegt meer dan 1000 woorden. Ik ga er voor nu ook niet verder op in. Iemand benaderde mij laatst of ik een paar vragen wilde beantwoorden over succesvolle twintigers in de creatieve sector en ik was een perfect voorbeeld van de weerszijde van succesvolle twintigers. Het is en was helemaal goed bedoeld, en diegene is ook echt bezig met een interessant onderzoek, maar ik moest toch wel een beetje lachen, vooral om mijzelf. Aan de ene kant een compliment, waar ik geen emotie of mening over heb, dat ik als "zogenaamde succesvolle twintiger" werd gevraagd voor een interview. Aan de andere kant was ik bang om "het slachtoffer van deze maatschappij" te worden bestempeld. Er werd aan mij gevraagd: "Waar heb je spijt van of wat zou je anders hebben willen doen?" Dat vond ik lastig. Net als de vraag "Hoe ga je het nu en in de toekomst aanpakken?" Het was of is nog iets te vroeg om daar helemaal goed antwoord op te geven. Hier kan ik over een tijdje als ik weer een beetje hersteld ben wel een goed antwoord op geven.

Op dit moment heb ik nergens spijt van, het kwam op mijn pad alle ervaringen. Ik was ( en ben natuurlijk nog steeds) jong, ambitieus en ik was behoorlijk naïef. Dat naïeve is nu nog weinig sprake van. Ik zou het in de toekomst wel anders aanpakken, zeker na deze harde levensles door mijn burn-out. Ik moet hier wel bij zeggen dat ik iemand ben die leert door af en toe flink op mijn gezicht te gaan, letterlijk en figuurlijk. Ik kan heel hard gaan met leren en mij ontwikkelen, en soms moet ik dan even hardhandig afgeremd worden. Deze manier van leren vind ik niet heel prettig besef ik nu. Door bewuster in het leven te staan hoop ik niet meer zo hard te gaan waardoor ik mijzelf en andere weer voorbij loop en weer terug gefloten moet worden. Maar het blijft mijn valkuil.

Succesvolle mensen zijn vaak aanpakkers, perfectionisten, creatievelingen, ondernemers, doorzetters, kritisch, doelgericht, analytisch en sociaal vaardig. Ik herken hier veel in, eigenlijk alles. Maar je kunt jezelf zo voorbij lopen, door jezelf helemaal te verliezen voor datgeen waar je, je aan verbindt door te hoge eisen te stellen. Je kunt erin doorslaan, als je jezelf vergeet te verzorgen en je roofbouw blijft plegen tot je reserves op zijn. Ik ben benieuwd naar de verhalen van alle "succesvolle twintigers" die ook zijn geïnterviewd maar nog geen klachten hebben ondervonden. Misschien komt dat nog voor hen, ik hoop het natuurlijk niet.

In een volgend item wil ik wat verder in gaan op dat "succesvol" zijn. Voor nu in het kort om succesvol te zijn worden de volgende dingen naar mijn gevoel onderschat of vergeten en dat zijn:

• Ik denk dat het allerbelangrijkste zelfkennis is. Weten waar je grenzen liggen. Weten wat je energie geeft en wat energie neemt. Waar je expertise en waar je weerstand ligt.
• Bewust zijn is belangrijk zodat je negatieve gedachten en onzekerheden kunt achterhalen en kunt relativeren. 

• Herkenning, Discipline en Zelfbeheersing en vooral Geduldig zijn om gewoontes te doorbreken en uit je comfort zone te stappen.
• Ruimte in je hoofd creëren om plaats te maken voor nieuwe ideeën en ervaringen, door te ontspullen, grenzen af te bakenen en te delegeren van taken waar je weerstand bij voelt, om zo te blijven innoveren, te ontwikkelen en nieuwe kansen te zien.
• Goed voor jezelf te zorgen, door herstel momenten in te lassen. 

Als laatste voor nu en misschien wel het belangrijkste; bewust te zijn van alle leegtes in jezelf (angst, verdrietig, negatieve gedachten, onzekerheid, vermoeidheid etc) en hier vanuit intrinsieke motivatie aan te werken, met of zonder professionele hulp, en op te vullen vanuit (dat ooit ik dit zou zeggen) zelfliefde en eigenwaarde, om niet afhankelijk te zijn van een ander door het in de ander te zoeken, af te reageren op een ander of te compenseren door hard te werken.

In het kort
Het is een lang blog geworden. Het gaat over ruimte en rust creëren in je hoofd, de invloed van prikkels en overprikkeling, kenmerken van hooggevoeligheid, de keerzijde van succes en belangrijke factoren die bijdragen aan succesvol zijn. Een lief iemand stuurde mij laatst dit personaliteit testje toe, misschien leuk om in te vullen om te weten wat voor type jij bent, altijd leuk!;) Wat ik voor type ben volgens de test? Een analist.. ;)