"Hey, hoe gaat het? Je ziet er in ieder geval wel beter uit."
"Hey, vervelend dat je in deze situatie zit. Maar niet je scriptie enzo uitstellen hè. Dat is zonde!"
"Je verteld erover alsof je net op vakantie bent geweest".
"Niet voor 10:00 uur opstaan? Wow, dan heb jij ook een luxe leven".
"Jij bent veel te dun, vinden jullie ook niet? Je moet gewoon meer gaan eten en gaan sporten. Gewoon het eten een beetje forceren als je wil aankomen."
"Wat doe je nu? Je bedoeld dat je nu niets doet? Je verdiend geen geld. Oh hahah".
Even een paar zinnen ter introductie die ik veel hoor. Eigenlijk zijn we allemaal een beetje gebrainwasht in hoe het idealiter zou moeten, en het is soms alsof ik vaak de ouders van mijn vrienden tegen me hoor praten;) Het lijkt wel alsof mensen niet weten wat ze soms aan moeten met iemand die even "niets/minder" doet of eigenlijk "niets" kan. Ik begrijp dat het best even omschakelen is voor mensen, want de standaard vragen krijgen bij dit soort personen weinig antwoord;) Maar ik zie "niets" doen in mijn geval als iets positiefs. Soms ontstaat de beste keus in het leven door niet te blijven bewegen maar door even stil te staan.
In een week is er alweer veel gebeurd en veranderd in mijn zoektocht naar het herstellen van het feit dat ik burn-out ben. Ik heb allerlei vragen die bij mij opkomen en waar ik met verschillende mensen over filosofeer en praat. Ik wil de blogs wat korter houden (al lukt het nog niet helemaal:P), dus het lukt niet al deze inzichten in dit blog te delen. Een paar observaties en vraagstukken wil ik wel bespreken.
Contact met de omgeving
Ik ben twee maanden terug getrokken geweest uit mijn sociale leven. Dat was voor mij de enige manier om tot rust te komen. Afgelopen week ging ik het experiment aan om dit contact weer rustig op te bouwen. Dit verliep in wat afspraakjes overdag, tot een feestje en het pakken van een film in de bioscoop. Het was fijn om weer in contact te staan met de mensen die mij goed doen en energie geven. Het voordeel van sociaal contact is dat je lekker kunt lachen en over dingen kunt hebben die in je hoofd omgaan.
Alleen mijn probleem is, dat ik het soms veel te gezellig vind of een soort onbewuste drang heb om situaties aangenaam te maken. Ik geef veel van mijn energie weg aan mijn omgeving (zelfs als die omgeving mijn energie niet verdiend of vraagt), uit enthousiasme. Maar die energie die ik weggeef krijg ik niet altijd terug en ik heb het hard nodig voor mijzelf op het moment. Ik ben veel te veel naar buiten gericht.
Zo was ik sinds maanden weer naar een feestje. Ik twijfelde in het begin nog om te gaan, maar sprak met mijzelf af tot 23:00 uur te blijven. Daarnaast probeer ik al sinds november de alcohol zoveel mogelijk links te laten staan, wat goed lukt. Maar op dat feestje kon ik het toch niet laten twee alcoholische drankjes te drinken en mijzelf echt te moeten stoppen om niet meer te nemen. Nogmaals, ik vond het weer veel te gezellig, dus wie bleef weer tot het aller aller laatste einde kleven? C'est moi! De dag erna heb ik de hele dag bijgeslapen uit vermoeidheid, niets kunnen doen en ik baalde als een stekker. Maar het feestje was het wel waard;)
Kwetsbaar lichaam
Afgelopen zondag ging ik voor een keer naar de yoga om uit te proberen. Het was heerlijk rustgevend. Maar ik voelde hoe kwetsbaar mijn lijf was en achteraf vond ik dat best lastig om te accepteren. Ik merkte dat mijn spiermassa minimaal was tot niets. Bepaalde spieren in mijn lijf deden pijn. Voor mij waren het twee uur ontspanning, maar ook voelen en bewust worden dat mijn lichaam op dit moment ontzettend veel aandacht verdiend. Wat heb ik mijn lichaam slecht verzorgd afgelopen jaren. Ik schaam mij!
Na de yoga kreeg ik last van een vaste nek en hoofdpijn. Ik had het koud en was rillerig en kreeg ontzettende dorst. Deze hoofdpijn hield twee dagen aan. Nog steeds heb ik enorme dorst en ik heb geen idee waar het vandaan komt. Blijkbaar waren er veel afvalstoffen losgekomen door bepaalde houdingen die ik had aangenomen. De yogalerares zei dat het signalen van je lichaam zijn die iets proberen duidelijk te maken en dat het aan mij is om te onderzoeken wat het voor mij kan betekenen. Ze zei: het lichamelijke is de uiting van het innerlijke. Zo bewust had ik er nog nooit over nagedacht. Of in ieder geval geen aandacht aan geschonken. Het heeft mij aan het denken gezet.
Levensstijl
Ik heb in 2015 drie zenuwinzinkingen gehad als gevolg van een te grote hoeveelheid stress die mijn hersenen niet meer konden verwerken en het jarenlang negeren van lichamelijke klachten. Ik durf hier nu pas voor uit te komen, ook omdat ik er nu pas bewust van ben. Ik heb het twee keer genegeerd en er niets mee gedaan. Ik wist niet wat het was en wat het voor risico's met zich meebracht en ik sprak er liever niet over. Ik was te naïef, te optimistisch en te goed gelovig. Daarnaast ben ik opgevoed in een carrière gedreven en ambitieus gezin, waar hard werken helaas hoger prioriteit staat dan gezondheid. De dokter heeft niet goed gehandeld (ik heb zelfs excuses gehad..) en de rest van mijn omgeving zoals familie, ook niet echt eerlijk gezegd. In december kon ik het eindelijk verwoorden naar mijn dokter waar ik last van had en werden er eindelijk stappen ondernomen. Jammer dat er zoveel moest gebeuren om mij en mijn omgeving in te laten zien dat wat ik deed voor mijn omgeving niet zo vanzelfsprekend is.
Om van mijn burn-out af te komen moet ik mijn levensstijl veranderen. Mijn instelling in het dagelijks leven aanpassen kan enorm helpen en dat probeer ik nu met behulp van o.a. een super fijne ontwikkelingstherapeut.
Verder veel ontspanningsmomenten creëren. Voor mensen die erg ambitieus zijn en zich zelf geen rust gunnen om bepaalde redenen, is dit denk ik een grotere uitdaging dan het vinden van een betaalde klus.
Ontspanningsmomenten zijn op dit moment voor mij een dagelijkse uitdaging. Het is meer een zoektocht naar hoe ik weer lichamelijk in balans kan komen en hoe ik mijn tijd in deel in inspanningsmomenten en ontspanningsmomenten. Daarnaast is de vraag hoe ik deze momenten invul. Is ontspanning voor mij yoga of sport, is het af en toe een dutje, is het iets creatiefs doen.
Wat doe ik op dit moment?
Afgelopen week waarin ik mijn sociaal contact weer heb opgezocht, vond ik het heel moeilijk om in real life te zeggen wat ik momenteel deed en hoe ik mij voelde. Als mensen vragen "hoe gaat het?" Dan gaan er zoveel gedachten en gevoelens door mijn hoofd en lijf, omdat er in mij zoveel gebeurd, dat ik niet weet hoe antwoord te geven. Ik antwoord dus maar simpel met "rustig". Iets wat niet in het woordenboek van de gemiddelde student voor komt # error;)
Een vriendin die ik al jaren niet had gesproken, vertelde ik laatst mijn "dramatische" verhaal en toen ik klaar was zei ze; "Je praat zo enthousiast, dat je het ook gewoon over je fijne vakantie had kunnen hebben". Ik baalde toen ik later hieraan terugdacht. Want dat doe ik altijd! Ik kan niet eerlijk tegen mijzelf en mijn omgeving zijn over hoe ik mij voel. Ik lach alles weg, laat altijd mijn beste kant zien, ik praat liever over de leuke dingen dan de slechte. Mijn uitstraling is af en toe 100% anders dan mijn binnenkant. Zelfs mijn eigen familie en ex relatie hadden me niet eens door.. Mijn uitdaging is om aan mijn omgeving op een prettige manier duidelijk te maken via communicatie of uitstraling hoe ik mij voel bij bepaalde dingen. Want ik begrijp nu pas, dat het voor mijn directe omgeving lastig was te beseffen dat ik mij rot voelde, als ik in hun aanwezigheid bij wijze van alleen maar mijn smile opzette. Ik liet in mijn omgeving echt wel merken aan de hand van mijn negatieve gedrag dat het niet goed ging, maar mijn familie dacht gewoon dat ik zo was omdat ze mij geleidelijk hierin zagen veranderen. Het werd gewenning of natuurlijk ontkenning.
Ik ben op dit moment mijzelf aan het verwennen. Iets wat ik al lang niet meer heb gedaan. Ik besteed door de weeks veel aandacht aan de dingen die ik met mijn coach bespreek. De vragen "Waarom gun ik mijzelf geen ontspanning? Waar komt die drive vandaan om tot het uiterste te gaan? Welke rol heeft mijn opvoeding en omgeving in het veroorzaken en voorkomen van mijn situatie? Hoe kan ik voorkomen dat ik in de toekomst niet weer doorsla met al mijn energie in anderen en werk stoppen?"
Verder koop ik voor mijzelf wekelijks een bosje bloemen, ben naar de kapper geweest, heb nieuwe kleding aangeschaft, probeer goed te eten (lukt nog niet echt), lees veel, doe waar ik zin in heb en dit zijn soms ook minder leuke dingen, maar dan doe ik het wel op mijn tijd en tempo. Ik ben een kastje aan het schuren en opknappen. Gewoon soms ronddwalen in de stad of lekker fietsen naar het strand. Doe gezellige dingen en geef aandacht aan personen die ik afgelopen jaar te weinig aandacht heb gegeven. Ik voel mij er erg gelukkig onder! Ik kom door geen plan te hebben op onverwachte, interessante en mooie momenten, personen en dingen uit. Afgelopen 3 jaar was voor spontaniteit weinig tot geen ruimte in mijn leven.
Signalen van mijn lichaam
Het klopt, ik heb op dit moment de luxe gecreëerd om niet voor 10 uur uit bed te hoeven. Ik ga je ook zeggen dat het mij gewoon niet lukt om voor die tijd wakker te worden, letterlijk. Om 22:00 uur ben ik meestal enorm moe, en ga richting bed. Ik slaap dus veel en toch ben ik moe.
Als ik opsta ben ik licht in mijn hoofd. Als ik ga ontbijten ben ik vaak misselijk en blijft het bij een paar happen. Waar die misselijkheid vandaan komt, nog geen idee. Ik voel mij futloos, dus ik slik nu allerlei gezonde pillen. Ik heb veel dorst, dus ik drink veel water en thee. Andere drankjes probeer ik niet te drinken, vooral dus koffie en alcohol niet. Mijn lijf raakt daardoor nog meer van slag.
Ik word ook een beetje moe van iedere keer te horen, Mirth waar zijn je billen gebleven. Tot vorige week maakte ik er zelf steeds grapjes over, maar nu denk ik, ja waar zijn ze gebleven?
Dus maandag ga ik maar weer eens naar de diëtist. Ik heb zo'n BMI test moeten doen en ik weeg inderdaad te licht. Ik heb de spanning van afgelopen jaren gekoppeld aan eten. Dus ik at weinig tot niet en dat is een gewoonte geworden waar ik vanaf wil. Ik heb laatst mijn garderobe dan ook opnieuw aangeschaft om weer kleren in mijn maat te vinden, niet alleen omdat ik zo nodig wilde shoppen. Maar goed.
Het komt allemaal wel weer goed, maar wat doet een mens zich soms aan hè?;)
Ik wil weten waarom. Dus daar probeer ik bij mijzelf achter te komen.Ik kwam laatst op een website dit plaatje tegen. En ik vind het een vrij heftig plaatje, maar toch even geplaatst om in te laten zien dat je het echt niet zover moet laten komen.
Eerder in een blog schreef ik over een bijnieruitputting. "Het syndroom van deze eeuw". Stress, voeding en omgevingsfactoren plegen allerlei aanslagen op deze kleine orgaantjes. Met mijn enorme gedrevenheid, geen ontspanning, veel stress, slecht voedingspatroon en een onrustige en onzekere omgeving vind ik het eigenlijk logisch dat ik nu in deze situatie zit. Maar dat iets logisch is, hoeft niet te betekenen dat het geaccepteerd moet worden.
Men zegt dat een "optimale gezondheid van de bijnieren een van de belangrijkste sleutels is naar levensgeluk". Daar geloof ik nu wel in. Je bijnieren reguleren je hormonen en je hormonen reguleren of je het wel of niet naar je zin hebt.
Ieder mens heeft het hormoon cortisol in zijn lijf. Als de bijnier zoveel van dit stofje moet aanmaken om je tegen chronische stress te beschermen, dan raken de bijnieren uitgeput. Het cortisol gehalte in dit geval fluctuerend. Bij een hoog cortisol gehalte, heb je een laag libido en weinig oestrogeen die je aanmaakt.
Als ik wil slapen, neem ik een pilletje melatonine om mijn cortisol te reguleren. Dit werkt goed. Ook neem ik vitamine B, Magnesium (voor spieren en concentratie), Probiotica (voor goede darmflora). Er zijn ook allerlei kruiden die zorgen voor meer rust en balans in je lichaam maar daar wil ik nog even meer over lezen.
Herstel van je lichaam bij een burn-out wordt vertraagd door stress, cortisol, suiker, alcohol, en cafeïne te nemen. Dus gezonde voeding is even extra belangrijk. Veel vitamine C. Als ik stress krijg van bepaalde situaties of wanneer mensen teveel aandacht van mij vragen, raak ik op dit moment nog van slag doordat mijn lichaam zo uit balans is. In plaats van mij mee te laten gaan met mijn adrenaline en emotioneel uit te vallen, probeer ik deze situaties en mensen te voorkomen of te negeren. Ik richt mij nu vooral op omgevingen waar veel positieve energie heerst, aandacht voor mens en het hier is, creatieve plekken en vriendelijke, eerlijke, open minded people met passie, tevredenheid, een goed hart en humor. Men zegt weleens, probeer de persoon te zijn die je graag zou ontmoeten. Ik ontmoet op dit moment graag mensen die ik bewonder. Misschien pak ik er wel iets van op;)
Ik probeer open te staan voor meditatie, ik drink soms kruidenthee, ik probeer mindfullness.
Ik ben een echte swamisalami op het moment, haha. Wie zou dat ooit hebben gedacht.
Iets waar ik voorheen een allergie voor had of een grapje over maakte. (respect voor iedere swami hoor;))
Om af te sluiten met een zin die ik deze week tegen kwam en mij aanspreekt:
"Ik sta even stil,
En dat is een hele vooruitgang"
- Bertold Brecht-
Ik wens je veel ontspanningsmomenten deze week toe, om alle drukte te compenseren!
Contact met de omgeving
Ik ben twee maanden terug getrokken geweest uit mijn sociale leven. Dat was voor mij de enige manier om tot rust te komen. Afgelopen week ging ik het experiment aan om dit contact weer rustig op te bouwen. Dit verliep in wat afspraakjes overdag, tot een feestje en het pakken van een film in de bioscoop. Het was fijn om weer in contact te staan met de mensen die mij goed doen en energie geven. Het voordeel van sociaal contact is dat je lekker kunt lachen en over dingen kunt hebben die in je hoofd omgaan.
Alleen mijn probleem is, dat ik het soms veel te gezellig vind of een soort onbewuste drang heb om situaties aangenaam te maken. Ik geef veel van mijn energie weg aan mijn omgeving (zelfs als die omgeving mijn energie niet verdiend of vraagt), uit enthousiasme. Maar die energie die ik weggeef krijg ik niet altijd terug en ik heb het hard nodig voor mijzelf op het moment. Ik ben veel te veel naar buiten gericht.
Zo was ik sinds maanden weer naar een feestje. Ik twijfelde in het begin nog om te gaan, maar sprak met mijzelf af tot 23:00 uur te blijven. Daarnaast probeer ik al sinds november de alcohol zoveel mogelijk links te laten staan, wat goed lukt. Maar op dat feestje kon ik het toch niet laten twee alcoholische drankjes te drinken en mijzelf echt te moeten stoppen om niet meer te nemen. Nogmaals, ik vond het weer veel te gezellig, dus wie bleef weer tot het aller aller laatste einde kleven? C'est moi! De dag erna heb ik de hele dag bijgeslapen uit vermoeidheid, niets kunnen doen en ik baalde als een stekker. Maar het feestje was het wel waard;)
Kwetsbaar lichaam
Afgelopen zondag ging ik voor een keer naar de yoga om uit te proberen. Het was heerlijk rustgevend. Maar ik voelde hoe kwetsbaar mijn lijf was en achteraf vond ik dat best lastig om te accepteren. Ik merkte dat mijn spiermassa minimaal was tot niets. Bepaalde spieren in mijn lijf deden pijn. Voor mij waren het twee uur ontspanning, maar ook voelen en bewust worden dat mijn lichaam op dit moment ontzettend veel aandacht verdiend. Wat heb ik mijn lichaam slecht verzorgd afgelopen jaren. Ik schaam mij!
Na de yoga kreeg ik last van een vaste nek en hoofdpijn. Ik had het koud en was rillerig en kreeg ontzettende dorst. Deze hoofdpijn hield twee dagen aan. Nog steeds heb ik enorme dorst en ik heb geen idee waar het vandaan komt. Blijkbaar waren er veel afvalstoffen losgekomen door bepaalde houdingen die ik had aangenomen. De yogalerares zei dat het signalen van je lichaam zijn die iets proberen duidelijk te maken en dat het aan mij is om te onderzoeken wat het voor mij kan betekenen. Ze zei: het lichamelijke is de uiting van het innerlijke. Zo bewust had ik er nog nooit over nagedacht. Of in ieder geval geen aandacht aan geschonken. Het heeft mij aan het denken gezet.
LevensstijlIk heb in 2015 drie zenuwinzinkingen gehad als gevolg van een te grote hoeveelheid stress die mijn hersenen niet meer konden verwerken en het jarenlang negeren van lichamelijke klachten. Ik durf hier nu pas voor uit te komen, ook omdat ik er nu pas bewust van ben. Ik heb het twee keer genegeerd en er niets mee gedaan. Ik wist niet wat het was en wat het voor risico's met zich meebracht en ik sprak er liever niet over. Ik was te naïef, te optimistisch en te goed gelovig. Daarnaast ben ik opgevoed in een carrière gedreven en ambitieus gezin, waar hard werken helaas hoger prioriteit staat dan gezondheid. De dokter heeft niet goed gehandeld (ik heb zelfs excuses gehad..) en de rest van mijn omgeving zoals familie, ook niet echt eerlijk gezegd. In december kon ik het eindelijk verwoorden naar mijn dokter waar ik last van had en werden er eindelijk stappen ondernomen. Jammer dat er zoveel moest gebeuren om mij en mijn omgeving in te laten zien dat wat ik deed voor mijn omgeving niet zo vanzelfsprekend is.
Om van mijn burn-out af te komen moet ik mijn levensstijl veranderen. Mijn instelling in het dagelijks leven aanpassen kan enorm helpen en dat probeer ik nu met behulp van o.a. een super fijne ontwikkelingstherapeut.
Verder veel ontspanningsmomenten creëren. Voor mensen die erg ambitieus zijn en zich zelf geen rust gunnen om bepaalde redenen, is dit denk ik een grotere uitdaging dan het vinden van een betaalde klus.
Ontspanningsmomenten zijn op dit moment voor mij een dagelijkse uitdaging. Het is meer een zoektocht naar hoe ik weer lichamelijk in balans kan komen en hoe ik mijn tijd in deel in inspanningsmomenten en ontspanningsmomenten. Daarnaast is de vraag hoe ik deze momenten invul. Is ontspanning voor mij yoga of sport, is het af en toe een dutje, is het iets creatiefs doen.
Wat doe ik op dit moment?
Afgelopen week waarin ik mijn sociaal contact weer heb opgezocht, vond ik het heel moeilijk om in real life te zeggen wat ik momenteel deed en hoe ik mij voelde. Als mensen vragen "hoe gaat het?" Dan gaan er zoveel gedachten en gevoelens door mijn hoofd en lijf, omdat er in mij zoveel gebeurd, dat ik niet weet hoe antwoord te geven. Ik antwoord dus maar simpel met "rustig". Iets wat niet in het woordenboek van de gemiddelde student voor komt # error;)
Een vriendin die ik al jaren niet had gesproken, vertelde ik laatst mijn "dramatische" verhaal en toen ik klaar was zei ze; "Je praat zo enthousiast, dat je het ook gewoon over je fijne vakantie had kunnen hebben". Ik baalde toen ik later hieraan terugdacht. Want dat doe ik altijd! Ik kan niet eerlijk tegen mijzelf en mijn omgeving zijn over hoe ik mij voel. Ik lach alles weg, laat altijd mijn beste kant zien, ik praat liever over de leuke dingen dan de slechte. Mijn uitstraling is af en toe 100% anders dan mijn binnenkant. Zelfs mijn eigen familie en ex relatie hadden me niet eens door.. Mijn uitdaging is om aan mijn omgeving op een prettige manier duidelijk te maken via communicatie of uitstraling hoe ik mij voel bij bepaalde dingen. Want ik begrijp nu pas, dat het voor mijn directe omgeving lastig was te beseffen dat ik mij rot voelde, als ik in hun aanwezigheid bij wijze van alleen maar mijn smile opzette. Ik liet in mijn omgeving echt wel merken aan de hand van mijn negatieve gedrag dat het niet goed ging, maar mijn familie dacht gewoon dat ik zo was omdat ze mij geleidelijk hierin zagen veranderen. Het werd gewenning of natuurlijk ontkenning.
Ik ben op dit moment mijzelf aan het verwennen. Iets wat ik al lang niet meer heb gedaan. Ik besteed door de weeks veel aandacht aan de dingen die ik met mijn coach bespreek. De vragen "Waarom gun ik mijzelf geen ontspanning? Waar komt die drive vandaan om tot het uiterste te gaan? Welke rol heeft mijn opvoeding en omgeving in het veroorzaken en voorkomen van mijn situatie? Hoe kan ik voorkomen dat ik in de toekomst niet weer doorsla met al mijn energie in anderen en werk stoppen?"
Signalen van mijn lichaam
Het klopt, ik heb op dit moment de luxe gecreëerd om niet voor 10 uur uit bed te hoeven. Ik ga je ook zeggen dat het mij gewoon niet lukt om voor die tijd wakker te worden, letterlijk. Om 22:00 uur ben ik meestal enorm moe, en ga richting bed. Ik slaap dus veel en toch ben ik moe.
Als ik opsta ben ik licht in mijn hoofd. Als ik ga ontbijten ben ik vaak misselijk en blijft het bij een paar happen. Waar die misselijkheid vandaan komt, nog geen idee. Ik voel mij futloos, dus ik slik nu allerlei gezonde pillen. Ik heb veel dorst, dus ik drink veel water en thee. Andere drankjes probeer ik niet te drinken, vooral dus koffie en alcohol niet. Mijn lijf raakt daardoor nog meer van slag.
Ik word ook een beetje moe van iedere keer te horen, Mirth waar zijn je billen gebleven. Tot vorige week maakte ik er zelf steeds grapjes over, maar nu denk ik, ja waar zijn ze gebleven?
Dus maandag ga ik maar weer eens naar de diëtist. Ik heb zo'n BMI test moeten doen en ik weeg inderdaad te licht. Ik heb de spanning van afgelopen jaren gekoppeld aan eten. Dus ik at weinig tot niet en dat is een gewoonte geworden waar ik vanaf wil. Ik heb laatst mijn garderobe dan ook opnieuw aangeschaft om weer kleren in mijn maat te vinden, niet alleen omdat ik zo nodig wilde shoppen. Maar goed.
Het komt allemaal wel weer goed, maar wat doet een mens zich soms aan hè?;)
Ik wil weten waarom. Dus daar probeer ik bij mijzelf achter te komen.Ik kwam laatst op een website dit plaatje tegen. En ik vind het een vrij heftig plaatje, maar toch even geplaatst om in te laten zien dat je het echt niet zover moet laten komen.
Eerder in een blog schreef ik over een bijnieruitputting. "Het syndroom van deze eeuw". Stress, voeding en omgevingsfactoren plegen allerlei aanslagen op deze kleine orgaantjes. Met mijn enorme gedrevenheid, geen ontspanning, veel stress, slecht voedingspatroon en een onrustige en onzekere omgeving vind ik het eigenlijk logisch dat ik nu in deze situatie zit. Maar dat iets logisch is, hoeft niet te betekenen dat het geaccepteerd moet worden.
Men zegt dat een "optimale gezondheid van de bijnieren een van de belangrijkste sleutels is naar levensgeluk". Daar geloof ik nu wel in. Je bijnieren reguleren je hormonen en je hormonen reguleren of je het wel of niet naar je zin hebt.
Ieder mens heeft het hormoon cortisol in zijn lijf. Als de bijnier zoveel van dit stofje moet aanmaken om je tegen chronische stress te beschermen, dan raken de bijnieren uitgeput. Het cortisol gehalte in dit geval fluctuerend. Bij een hoog cortisol gehalte, heb je een laag libido en weinig oestrogeen die je aanmaakt.
Als ik wil slapen, neem ik een pilletje melatonine om mijn cortisol te reguleren. Dit werkt goed. Ook neem ik vitamine B, Magnesium (voor spieren en concentratie), Probiotica (voor goede darmflora). Er zijn ook allerlei kruiden die zorgen voor meer rust en balans in je lichaam maar daar wil ik nog even meer over lezen.
Herstel van je lichaam bij een burn-out wordt vertraagd door stress, cortisol, suiker, alcohol, en cafeïne te nemen. Dus gezonde voeding is even extra belangrijk. Veel vitamine C. Als ik stress krijg van bepaalde situaties of wanneer mensen teveel aandacht van mij vragen, raak ik op dit moment nog van slag doordat mijn lichaam zo uit balans is. In plaats van mij mee te laten gaan met mijn adrenaline en emotioneel uit te vallen, probeer ik deze situaties en mensen te voorkomen of te negeren. Ik richt mij nu vooral op omgevingen waar veel positieve energie heerst, aandacht voor mens en het hier is, creatieve plekken en vriendelijke, eerlijke, open minded people met passie, tevredenheid, een goed hart en humor. Men zegt weleens, probeer de persoon te zijn die je graag zou ontmoeten. Ik ontmoet op dit moment graag mensen die ik bewonder. Misschien pak ik er wel iets van op;)
Ik ben een echte swamisalami op het moment, haha. Wie zou dat ooit hebben gedacht.
Iets waar ik voorheen een allergie voor had of een grapje over maakte. (respect voor iedere swami hoor;))
Om af te sluiten met een zin die ik deze week tegen kwam en mij aanspreekt:
"Ik sta even stil,
En dat is een hele vooruitgang"
- Bertold Brecht-
Ik wens je veel ontspanningsmomenten deze week toe, om alle drukte te compenseren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten