Met stilstaan, vooruitgaan:)

"Hey, hoe is het met jou? Je bent toch afgestudeerd? Nee, oh, bijna dan? Oh, oké. En weet je al wel wat je daarna wil gaan doen? Nee? oké."

"Hey, hoe gaat het? Je ziet er in ieder geval wel beter uit."

"Hey, vervelend dat je in deze situatie zit. Maar niet je scriptie enzo uitstellen hè. Dat is zonde!"

"Je verteld erover alsof je net op vakantie bent geweest".

"Niet voor 10:00 uur opstaan? Wow, dan heb jij ook een luxe leven".

"Jij bent veel te dun, vinden jullie ook niet? Je moet gewoon meer gaan eten en gaan sporten. Gewoon het eten een beetje forceren als je wil aankomen."

"Wat doe je nu? Je bedoeld dat je nu niets doet? Je verdiend geen geld. Oh hahah".

Even een paar zinnen ter introductie die ik veel hoor. Eigenlijk zijn we allemaal een beetje gebrainwasht in hoe het idealiter zou moeten, en het is soms alsof ik vaak de ouders van mijn vrienden tegen me hoor praten;) Het lijkt wel alsof mensen niet weten wat ze soms aan moeten met iemand die even "niets/minder" doet of eigenlijk "niets" kan. Ik begrijp dat het best even omschakelen is voor mensen, want de standaard vragen krijgen bij dit soort personen weinig antwoord;) Maar ik zie "niets" doen in mijn geval als iets positiefs. Soms ontstaat de beste keus in het leven door niet te blijven bewegen maar door even stil te staan. 

In een week is er alweer veel gebeurd en veranderd in mijn zoektocht naar het herstellen van het feit dat ik burn-out ben. Ik heb allerlei vragen die bij mij opkomen en waar ik met verschillende mensen over filosofeer en praat. Ik wil de blogs wat korter houden (al lukt het nog niet helemaal:P), dus het lukt niet al deze inzichten in dit blog te delen. Een paar observaties en vraagstukken wil ik wel bespreken.

Contact met de omgeving
Ik ben twee maanden terug getrokken geweest uit mijn sociale leven. Dat was voor mij de enige manier om tot rust te komen. Afgelopen week ging ik het experiment aan om dit contact weer rustig op te bouwen. Dit verliep in wat afspraakjes overdag, tot een feestje en het pakken van een film in de bioscoop. Het was fijn om weer in contact te staan met de mensen die mij goed doen en energie geven. Het voordeel van sociaal contact is dat je lekker kunt lachen en over dingen kunt hebben die in je hoofd omgaan.
Alleen mijn probleem is, dat ik het soms veel te gezellig vind of een soort onbewuste drang heb om situaties aangenaam te maken. Ik geef veel van mijn energie weg aan mijn omgeving (zelfs als die omgeving mijn energie niet verdiend of vraagt), uit enthousiasme. Maar die energie die ik weggeef krijg ik niet altijd terug en ik heb het hard nodig voor mijzelf op het moment. Ik ben veel te veel naar buiten gericht.

Zo was ik sinds maanden weer naar een feestje. Ik twijfelde in het begin nog om te gaan, maar sprak met mijzelf af tot 23:00 uur te blijven. Daarnaast probeer ik al sinds november de alcohol zoveel mogelijk links te laten staan, wat goed lukt. Maar op dat feestje kon ik het toch niet laten twee alcoholische drankjes te drinken en mijzelf echt te moeten stoppen om niet meer te nemen. Nogmaals, ik vond het weer veel te gezellig, dus wie bleef weer tot het aller aller laatste einde kleven? C'est moi! De dag erna heb ik de hele dag bijgeslapen uit vermoeidheid, niets kunnen doen en ik baalde als een stekker. Maar het feestje was het wel waard;)

Kwetsbaar lichaam
Afgelopen zondag ging ik voor een keer naar de yoga om uit te proberen. Het was heerlijk rustgevend. Maar ik voelde hoe kwetsbaar mijn lijf was en achteraf vond ik dat best lastig om te accepteren. Ik merkte dat mijn spiermassa minimaal was tot niets. Bepaalde spieren in mijn lijf deden pijn. Voor mij waren het twee uur ontspanning, maar ook voelen en bewust worden dat mijn lichaam op dit moment ontzettend veel aandacht verdiend. Wat heb ik mijn lichaam slecht verzorgd afgelopen jaren. Ik schaam mij!

Na de yoga kreeg ik last van een vaste nek en hoofdpijn. Ik had het koud en was rillerig en kreeg ontzettende dorst. Deze hoofdpijn hield twee dagen aan. Nog steeds heb ik enorme dorst en ik heb geen idee waar het vandaan komt. Blijkbaar waren er veel afvalstoffen losgekomen door bepaalde houdingen die ik had aangenomen. De yogalerares zei dat het signalen van je lichaam zijn die iets proberen duidelijk te maken en dat het aan mij is om te onderzoeken wat het voor mij kan betekenen. Ze zei: het lichamelijke is de uiting van het innerlijke. Zo bewust had ik er nog nooit over nagedacht. Of in ieder geval geen aandacht aan geschonken. Het heeft mij aan het denken gezet.

Levensstijl
Ik heb in 2015 drie zenuwinzinkingen gehad als gevolg van een te grote hoeveelheid stress die mijn hersenen niet meer konden verwerken en het jarenlang negeren van lichamelijke klachten. Ik durf hier nu pas voor uit te komen, ook omdat ik er nu pas bewust van ben. Ik heb het twee keer genegeerd en er niets mee gedaan. Ik wist niet wat het was en wat het voor risico's met zich meebracht en ik sprak er liever niet over. Ik was te naïef, te optimistisch en te goed gelovig. Daarnaast ben ik opgevoed in een carrière gedreven en ambitieus gezin, waar hard werken helaas hoger prioriteit staat dan gezondheid. De dokter heeft niet goed gehandeld (ik heb zelfs excuses gehad..) en de rest van mijn omgeving zoals familie, ook niet echt eerlijk gezegd. In december kon ik het eindelijk verwoorden naar mijn dokter waar ik last van had en werden er eindelijk stappen ondernomen. Jammer dat er zoveel moest gebeuren om mij en mijn omgeving in te laten zien dat wat ik deed voor mijn omgeving niet zo vanzelfsprekend is.

Om van mijn burn-out af te komen moet ik mijn levensstijl veranderen. Mijn instelling in het dagelijks leven aanpassen kan enorm helpen en dat probeer ik nu met behulp van o.a. een super fijne ontwikkelingstherapeut. 

Verder veel ontspanningsmomenten creëren. Voor mensen die erg ambitieus zijn en zich zelf geen rust gunnen om bepaalde redenen, is dit denk ik een grotere uitdaging dan het vinden van een betaalde klus.

Ontspanningsmomenten zijn op dit moment voor mij een dagelijkse uitdaging. Het is meer een zoektocht naar hoe ik weer lichamelijk in balans kan komen en hoe ik mijn tijd in deel in inspanningsmomenten en ontspanningsmomenten. Daarnaast is de vraag hoe ik deze momenten invul. Is ontspanning voor mij yoga of sport, is het af en toe een dutje, is het iets creatiefs doen.

Wat doe ik op dit moment?
Afgelopen week waarin ik mijn sociaal contact weer heb opgezocht, vond ik het heel moeilijk om in real life te zeggen wat ik momenteel deed en hoe ik mij voelde. Als mensen vragen "hoe gaat het?" Dan gaan er zoveel gedachten  en gevoelens door mijn hoofd en lijf, omdat er in mij zoveel gebeurd, dat ik niet weet hoe antwoord te geven. Ik antwoord dus maar simpel met "rustig". Iets wat niet in het woordenboek van de gemiddelde student voor komt # error;)

Een vriendin die ik al jaren niet had gesproken, vertelde ik laatst mijn "dramatische" verhaal en toen ik klaar was zei ze; "Je praat zo enthousiast, dat je het ook gewoon over je fijne vakantie had kunnen hebben". Ik baalde toen ik later hieraan terugdacht. Want dat doe ik altijd! Ik kan niet eerlijk tegen mijzelf en mijn omgeving zijn over hoe ik mij voel. Ik lach alles weg, laat altijd mijn beste kant zien, ik praat liever over de leuke dingen dan de slechte. Mijn uitstraling is af en toe 100% anders dan mijn binnenkant. Zelfs mijn eigen familie en ex relatie hadden me niet eens door.. Mijn uitdaging is om aan mijn omgeving op een prettige manier duidelijk te maken via communicatie of uitstraling hoe ik mij voel bij bepaalde dingen. Want ik begrijp nu pas, dat het voor mijn directe omgeving lastig was te beseffen dat ik mij rot voelde, als ik in hun aanwezigheid bij wijze van alleen maar mijn smile opzette. Ik liet in mijn omgeving echt wel merken aan de hand van mijn negatieve gedrag dat het niet goed ging, maar mijn familie dacht gewoon dat ik zo was omdat ze mij geleidelijk hierin zagen veranderen. Het werd gewenning of natuurlijk ontkenning.

Ik ben op dit moment mijzelf aan het verwennen. Iets wat ik al lang niet meer heb gedaan. Ik besteed door de weeks veel aandacht aan de dingen die ik met mijn coach bespreek. De vragen "Waarom gun ik mijzelf geen ontspanning? Waar komt die drive vandaan om tot het uiterste te gaan? Welke rol heeft mijn opvoeding en omgeving in het veroorzaken en voorkomen van mijn situatie? Hoe kan ik voorkomen dat ik in de toekomst niet weer doorsla met al mijn energie in anderen en werk stoppen?"

Verder koop ik voor mijzelf wekelijks een bosje bloemen, ben naar de kapper geweest, heb nieuwe kleding aangeschaft, probeer goed te eten (lukt nog niet echt), lees veel, doe waar ik zin in heb en dit zijn soms ook minder leuke dingen, maar dan doe ik het wel op mijn tijd en tempo. Ik ben een kastje aan het schuren en opknappen. Gewoon soms ronddwalen in de stad of lekker fietsen naar het strand. Doe gezellige dingen en geef aandacht aan personen die ik afgelopen jaar te weinig aandacht heb gegeven. Ik voel mij er erg gelukkig onder! Ik kom door geen plan te hebben op onverwachte, interessante en mooie momenten, personen en dingen uit. Afgelopen 3 jaar was voor spontaniteit weinig tot geen ruimte in mijn leven.

Signalen van mijn lichaam
Het klopt, ik heb op dit moment de luxe gecreëerd om niet voor 10 uur uit bed te hoeven. Ik ga je ook zeggen dat het mij gewoon niet lukt om voor die tijd wakker te worden, letterlijk. Om 22:00 uur ben ik meestal enorm moe, en ga richting bed. Ik slaap dus veel en toch ben ik moe.

Als ik opsta ben ik licht in mijn hoofd. Als ik ga ontbijten ben ik vaak misselijk en blijft het bij een paar happen. Waar die misselijkheid vandaan komt, nog geen idee. Ik voel mij futloos, dus ik slik nu allerlei gezonde pillen. Ik heb veel dorst, dus ik drink veel water en thee. Andere drankjes probeer ik niet te drinken, vooral dus koffie en alcohol niet. Mijn lijf raakt daardoor nog meer van slag.

Ik word ook een beetje moe van iedere keer te horen, Mirth waar zijn je billen gebleven. Tot vorige week maakte ik er zelf steeds grapjes over, maar nu denk ik, ja waar zijn ze gebleven?

Dus maandag ga ik maar weer eens naar de diëtist. Ik heb zo'n BMI test moeten doen en ik weeg inderdaad te licht. Ik heb de spanning van afgelopen jaren gekoppeld aan eten. Dus ik at weinig tot niet en dat is een gewoonte geworden waar ik vanaf wil. Ik heb laatst mijn garderobe dan ook opnieuw aangeschaft om weer kleren in mijn maat te vinden, niet alleen omdat ik zo nodig wilde shoppen. Maar goed.


Het komt allemaal wel weer goed, maar wat doet een mens zich soms aan hè?;)
Ik wil weten waarom. Dus daar probeer ik bij mijzelf achter te komen.Ik kwam laatst op een website dit plaatje tegen. En ik vind het een vrij heftig plaatje, maar toch even geplaatst om in te laten zien dat je het echt niet zover moet laten komen.

Eerder in een blog schreef ik over een bijnieruitputting. "Het syndroom van deze eeuw". Stress, voeding en omgevingsfactoren plegen allerlei aanslagen op deze kleine orgaantjes. Met mijn enorme gedrevenheid, geen ontspanning, veel stress, slecht voedingspatroon en een onrustige en onzekere omgeving vind ik het eigenlijk logisch dat ik nu in deze situatie zit. Maar dat iets logisch is, hoeft niet te betekenen dat het geaccepteerd moet worden.

Men zegt dat een "optimale gezondheid van de bijnieren een van de belangrijkste sleutels is naar levensgeluk". Daar geloof ik nu wel in. Je bijnieren reguleren je hormonen en je hormonen reguleren of je het wel of niet naar je zin hebt. 

Ieder mens heeft het hormoon cortisol in zijn lijf. Als de bijnier zoveel van dit stofje moet aanmaken om je tegen chronische stress te beschermen, dan raken de bijnieren uitgeput. Het cortisol gehalte in dit geval fluctuerend. Bij een hoog cortisol gehalte, heb je een laag libido en weinig oestrogeen die je aanmaakt. 

Als ik wil slapen, neem ik een pilletje melatonine om mijn cortisol te reguleren. Dit werkt goed. Ook neem ik vitamine B, Magnesium (voor spieren en concentratie), Probiotica (voor goede darmflora). Er zijn ook allerlei kruiden die zorgen voor meer rust en balans in je lichaam maar daar wil ik nog even meer over lezen.

Herstel van je lichaam bij een burn-out wordt vertraagd door stress, cortisol, suiker, alcohol, en cafeïne te nemen. Dus gezonde voeding is even extra belangrijk. Veel vitamine C. Als ik stress krijg van bepaalde situaties of wanneer mensen teveel aandacht van mij vragen, raak ik op dit moment nog van slag doordat mijn lichaam zo uit balans is. In plaats van mij mee te laten gaan met mijn adrenaline en emotioneel uit te vallen, probeer ik deze situaties en mensen te voorkomen of te negeren. Ik richt mij nu vooral op omgevingen waar veel positieve energie heerst, aandacht voor mens en het hier is, creatieve plekken en vriendelijke, eerlijke, open minded people met passie, tevredenheid, een goed hart en humor. Men zegt weleens, probeer de persoon te zijn die je graag zou ontmoeten. Ik ontmoet op dit moment graag mensen die ik bewonder. Misschien pak ik er wel iets van op;)

Ik probeer open te staan voor meditatie, ik drink soms kruidenthee, ik probeer mindfullness.
Ik ben een echte swamisalami op het moment, haha. Wie zou dat ooit hebben gedacht.
Iets waar ik voorheen een allergie voor had of een grapje over maakte. (respect voor iedere swami hoor;))

Om af te sluiten met een zin die ik deze week tegen kwam en mij aanspreekt:

"Ik sta even stil,
 En dat is een hele vooruitgang"
- Bertold Brecht-

Ik wens je veel ontspanningsmomenten deze week toe, om alle drukte te compenseren!

Don't Hurry, Be Happy:)

Voordat je begint met lezen. Kun je op deze link klikken en het nummer afspelen terwijl je het eerste stukje van dit blog item leest. Een uitdaging voor wie moeite heeft met muziek luisteren en lezen tegelijkertijd, ik ben iemand die daar absoluut veel moeite mee heeft, maar waarom makkelijk maken als het ook moeilijk kan;)

Ontspullen
Dit nummer heb ik afgelopen week veel beluisterd. Ik zet het met name op wanneer ik wakker probeer te worden. Slaapmasker af, oordopjes uit, "hallo" roepen, niemand thuis. Mobiel aan doen, ik zie dat het 10:00 uur is geweest. Ik draai me nog even om. Ik voel alsof er een olifant op mij heeft gelegen en probeer mijn stijve lijf op gang te brengen. Na meestal een uur in bed treuzelen, krijg ik er genoeg van. Ik spring letterlijk uit bed. Ik kijk in de spiegel en denk 'goeie morgen Mirthe. Wat zie je er weer woest aantrekkelijk uit met die knot op je hoofd en die versleten pyjama aan die je bij wijze al vanaf je 14e hebt. Hup die douche in! Nieuwe dag, nieuwe kansen!'

Mijn kamer is een zolder ruimte met ramen aan alle kanten, dertig vierkante meter. Ik kijk uit op het water van de Vliet en aan de andere kant zie ik in de verte een gedeelte van de skyline van Den Haag. Het is niet slecht nee. Dinsdagochtend keek ik vanuit mijn bed de ruimte in. Twee bergen met oude kleding die ik laatst uit mijn kledingkast had verwijderd, staarde mij aan. Oké, het komt er op neer dat bijna mijn hele garderobe daar op een berg lag.. al drie weken lang. Drie weken geleden dacht ik, klaar met die kleding! Vooral die broek die veel te groot is geworden en die schoenen die ik droeg in mijn bestuursjaar en stijf staan van de alcohol, en die leren jas waarvan mijn oma niet eens meer weet dat ze het aan mij cadeau heeft gegeven! Klaar met die kleding die mij aan de Mirthe van de afgelopen drie jaar doet denken. Tijd voor een nieuwe garderobe!:) Met dit nummer op, pakte ik deze week vuilniszakken, en scheidde de nog goede kleding voor de Kringloopwinkel, van de kleding die het best op zijn plek is als opvulling van onze duinen. Tassen weg, schoenen weg, jassen weg, klaar ermee, opgeruimd staat netjes! Hup de container in! Wat een lekkere dag was dinsdag.

Ik keek mijn kast in woensdag ochtend. Er lagen nog enkele broeken die ik echt pas omdat ik zo afgevallen ben, een paar truitjes, wat pyjama's en een heleboel sport kleren en t-shirts van tientallen vrijwilligersklusjes waar ik nog geen afstand van kan doen. Ze zeggen vaak "pas iets weg doen, als je er iets voor in de plaats hebt gevonden", maar het voelt helemaal goed dat mijn kast maar minimaal gevuld is. Er is weer ruimte voor nieuwe dingen. Ik wil geen spullen meer die niet meer bij mij passen, waar ik NIET gelukkig van wordt of die ik NIET meer gebruik. Less is more. Meer capaciteit creëren voor nieuwe dingen was afgelopen week mijn aandachtspunt. De rest van mijn zolder ga ik ook aanpakken zoals je begrijpt;) Ontspullen, voor iedereen een aanrader die meer rust in zijn hoofd wil.

Mindful
Ik heb besloten om met aandacht te gaan leven in plaats van alles tegelijkertijd te willen en het liefst zo snel mogelijk. Als er één iemand op aarde ongeduldig is, dan ben/was ik het wel. Mijn hersenen gaan altijd drie keer te snel hoor ik vaak. Op dit moment probeer ik elke fractie van mijn dag, één ding tegelijkertijd te doen en datgene met aandacht, rust en zorgvuldigheid. Of het nu gaat om ontbijten, mijn fiets uit de rommelige garage halen als ik naar buiten wil, mijn kleding wassen, boodschappen doen, werken, een gesprek voeren, noem maar op. Laatst kwam op Facebook een plaatje voorbij met de tekst "Don't Hurry, Be Happy", en dat is sinds afgelopen week echt mijn motto. Wanneer ik mij opgehaast voel of wanneer ik mijn lijf weer voel verkrampen of merk dat ik extra gevoelig ben voor prikkels, denk ik aan deze zin en ga ik bewust een tempo lager. Deze week merkte ik oprecht door minder tegelijkertijd te willen en met aandacht in het moment te zijn waar ik met iets bezig was, ik mij echt gelukkiger voelde. Of misschien niet persé gelukkiger, maar ik bleef meer bij mijzelf en ik was meer ontspannen.

Hooggevoeligheid of "overprikkeld"
De man die ooit zei: "The mind is like a parachute, it doesn't work if it is not open", heeft mij laatst weer even wakker geschud; Frank Zappa. Ik weet niet of het door hem kwam dat ik mij bewust werd dat ik erg gevoelig ben voor prikkels, vooral nu, of dat Zappa nou eenmaal heftige muziek maakt. Beide. Op het moment ben ik ontzettend hooggevoelig voor prikkels. Bijvoorbeeld het overnemen van andermans stemming. Daarnaast ben ik erg bewust, tot in de detail, wat er zich afspeelt in mijn omgeving. Zo voel ik mij ongemakkelijk op het moment als er teveel dingen tegelijkertijd gebeuren. Als het mij allemaal te druk wordt, trek ik mij het liefst even terug naar een rustige ruimte, etcetera. Ik weet niet of ieder mens hooggevoelig is tegenwoordig, maar aan de hand van mijn ervaring door Zappa, en een super interessante Facebook-chat gesprek met een vriendin, las ik een artikel over High Sensitive People (HSP) en dat 1 op de 5 mensen hooggevoelig is en het een onderschatte oorzaak is voor o.a. burn-out klachten. Ik had mij er nooit in verdiept en ik las er nu over en ik herkende veel van wat er over hooggevoeligheid werd geschreven. Klik hier voor meer informatie. Ik weet niet of ik persé hooggevoelig ben, maar ik ben wel overprikkeld geraakt.

Ik heb tijdens mijn studententijd en in mijn stages, werk, bestuursjaren en vrijwilligerswerk, onbewust een manier bedacht om met allerlei prikkels om te gaan. En dat blijkt op heel veel manieren een slechte uitwerking op mij te hebben gehad, kan nu gezegd worden. Ik heb mij afgesloten voor mijn gevoel en emotie. Ik heb mij als het ware verhard, om de overdosis aan prikkels die ik dat jaar opving te negeren. Als ik alleen al bedenk hoeveel commentaar ik over mij heen heb gekregen in mijn bestuursjaar en dat iedereen zei: je moet een 'olifantenhuid' creëren. Daar is het misgegaan.

Een jaar later, tijdens supervisies op mijn studie zei een docent ooit; "je kan heel goed praten, maar je emoties tonen lukt je niet". Dat heeft mij toen erg geraakt, maar ik was inderdaad toen al het contact met mijn gevoel en emotie al redelijk verloren, maar ja, wie geeft daar nou weer om, de plicht roept? (2014). In deze westerse maatschappij (ja, cliché), wordt er vooral waarde gehecht aan de ontwikkeling van je kennis en hoeveel je kan presteren in een korte tijd. Het is een maatschappij waarin mensen overprikkelt worden en ons stress systeem is niet gebouwd om chronische stress te verwerken. Mensen die hooggevoelig zijn voor prikkels, proberen zich zelf alleen maar te veranderen door al die prikkels die hen teveel worden te onderdrukken en te negeren, zodat ze mee kunnen gaan in die snel trein, totdat ze er echt last van krijgen in de vorm van bijvoorbeeld overspanningsverschijnselen. De trend van steeds meer jongeren met burn-out vind ik wel een tastbare ontwikkeling van dat de mens overprikkelt wordt in het Westen.

Een voorbeeld van overprikkeling bij mij:
(Feitje vooraf: ik ben speciaal gevraagd en heb alleen gekozen voor het bestuursjaar, om mijn baan bij het project de Honing Bank te kunnen vervullen). In 2013 begon mijn bestuursjaar bij Pelargos, waarin ik als secretaris (communicatie) totaal geen functieoverdracht heb gehad. Als een donderslag kwam er een introductieperiode om nieuwe leden te werven op mijn en mijn mede bestuurders, pad. Het was continu improviseren, met weinig mankracht zoveel mogelijk bereiken. De vereniging lag immers op zijn gat toen het bestuursjaar begon. Er moest letterlijk nieuw leven in geblazen worden om de verbinding binnen de vereniging weer bij elkaar te krijgen en er waren geen draaiboeken dus alles moest opnieuw uitgevonden worden. Een enorme uitdaging en verantwoordelijkheid, plus "ik was 18". Iedereen had commentaar; "de beste stuurlui staan aan wal" en er was zero waardering. Nou, daar moet je, je op een gegeven moment overheen zetten. Tegelijkertijd, in deze full time functie waar je, je studie een jaar voor op zegt, maar wel verplicht collegegeld betaald om een bestuursbeurs te ontvangen, had ik een part-time baan bij de Honing Bank. Die in de praktijk toch meer dan 16 uur in de week in beslag zou nemen. Tijdens de opstart van het bestuursjaar en de introductieperiode, werd het oprecht fantastische crowdfunding project "De Honing Bank" tegelijkertijd gelanceerd. Dat was een pittige opstart met heel veel prikkels.

De Honing Bank was een kunstproject rondom de honingbij, waarbij je een Bijenspaarrekening kon openen en lid kon worden van de Honing Bank. Met dat geld werden er twee kunstinstallaties in de openbare ruimte geplaatst waarin tientallen bijenvolken middenin de stad werden gekweekt om de stad met haar bloemen te bestuiven. Het gaat immers slecht met de bij, en de bij werd als symbool gebruikt om mensen bewust te maken van hoe ecologie en economie tot elkaar verhouden. Een fantastisch, hartverwarmend en onbeschrijfelijk project, wat een enorm succes is geworden! Maar om het te realiseren moest de crowdfunding wel slagen.

Time is Honey!

Ik was verantwoordelijk voor het crowdfunding campagne plan, het werven van investeerders, de communicatie, de website, de vrijwilligerscoördinatie, de ledenadministratie, het creëren van de rewards, het beantwoorden van de mail, het versturen van de rewards, het bedenken van ludieke promotie acties op evenementen etc. Uiteindelijk is er rond de 25.000 euro opgehaald en het funding bedrag behaald. Het was heel spannend. Ik was natuurlijk geen eindverantwoordelijke en we werkte in projectverband, maar ik was of voelde mij crowdfunding projectmedewerker ontzettend verantwoordelijk voor het werven en realiseren van dit eindbedrag en het onderhouden van de community. En ik kan zeggen, een paar duizend euro werven voor kunst en insecten die prikken, gaat niet van de één op de andere dag;)

Zoals eerder gezegd. Dit ging een jaar lang door, deze combinatie. De combinatie van vijf dagen werk bij de roeivereniging en 3-4 dagen werken bij de Honing Bank. Een dag kan hier gelijk staan aan acht uur werk. Ik maakte minimaal aan elkaar door gesloten 13 uur op een dag, 7 dagen in de week, 1 jaar lang. En geen vakanties. Je stapt ergens in, en je wordt erin meegezogen. En maar blijven lachen. Alle tijd die je hebt, besteed je niet aan jezelf maar aan het één of het andere project. Als ik bij de Honing Bank was, werd er 'geklaagd' door mijn bestuur, als ik bij het bestuur was, werd er 'geklaagd' bij de Honing Bank. Ik was 'onmisbaar;)' en kon er niet onderuit en om aan alles bij elkaar te voldoen, ik wilde niemand teleurstellen, plus mijn leeftijd van 19 jaar. Ik heb dit onbewust volgehouden door mijn gevoel uit te schakelen. "Niet lullen, maar poetsen" was mijn motto. De Honing Bank zou ik zo weer oppakken, was geweldig! Maar dat bestuursjaar erbij was één grote fout! Ik was jong, overenthousiast, ontzettend ambitieus en had vooral het bestuursjaar totaal onderschat. Geen frustraties verder, haha;) Nee ik heb nergens spijt van hoor, het kwam allemaal wat vroeg op mijn pad denk ik, teveel prikkels en hierdoor een beetje te vroeg volwassen geworden door alle verantwoordelijkheden. "zeur, zeur". Ik heb voor mijn leeftijd een "enorm goed of in ieder geval uitgebreid" C.V. maar het boeit mij oprecht helemaal niets. Ik heb altijd de dingen gedaan omdat ik het leuk vond of helaas verplicht was vanuit studie, niet omdat het goed stond op mijn C.V. En dat is oprecht zo.

Genoeg over dat jaar, want dan kan ik nog uren praten, maar dat kost niet alleen jou, maar ook mij energie. In dat jaar ben ik in ieder geval 100% veranderd en heb ik in korte tijd, ontzettend veel ervaring opgedaan en mensen leren kennen. En niet persé alleen door de Honing Bank, maar door de combinatie met het bestuursjaar. Het was een zeer succesvol jaar, alles is gelukt. Maar wel ten koste van mijn eigen gezondheid. En de jaren daarna ging de sneltrein gewoon door! Maar daar een andere keer over. Straks meer over succes en een nummertje Zappa die ik met jullie ga delen!

Prikkel vermindering
Wij als mens krijgen in ons dagelijks leven ontzettend veel prikkels over ons heen, en we kunnen er niet onderuit of makkelijk afstand van doen. Als je chronisch overprikkeld wordt, creëert dit stress, verandert je hormoonhuishouding en kan zelfs je zenuwstelsel aangetast worden. Dat is wat bij mij gebeurt is; een burn-out. Het is belangrijk om reserves in te bouwen om een overvloed aan prikkels te conditioneren. Hoe je deze reserves (energie) in bouwt moet je zelf bedenken. En je prikkels doseren door bijvoorbeeld niet overal "ja" op te zeggen, of taken waar je weerstand bij voelt te delegeren, draagt ook bij aan prikkel vermindering.

Rust
Door de weeks heb ik overdag het rijk voor mij alleen en kan mijn dag precies indelen hoe ik het zelf wil en met wie, omdat ik even bewust mij niet gebonden heb aan verplichtingen. Bewust, is natuurlijk erg optimistisch geschreven, ik ben gedwongen geweest om mijn rust te pakken en mij nergens mee te verbinden. In ieder geval, dit betekend weinig prikkels, tenzij ik het op zoek en wanneer mijn geliefde familie thuis komt van hun verplichtingen, zo tussen vijf en zes uur 's avonds. De stilte en rust die ik overdag vind en ook in mijzelf probeer te vinden, wordt na vijf uur 's middags af en toe onderbroken door verhalen, kook geluiden uit de keuken, de afzuiger, een piepende vaatwasmachine die klaar, de tv die aangaat om het nieuws te bekijken en de geluidsinstallatie die tot bedtijd op goed volume aanstaat en het huis vult met muziek en afwisselend gepraat.

Ik heb nu twee maanden rust genomen om mijn lijf en hersenen met energie op te laden en ik probeer langzamerhand eerste stappen te zetten om bijvoorbeeld het afschrijven van mijn scriptie op te pakken en weer contact te leggen met mijn omgeving. Het is spannend, omdat het van mij diepe concentratie vraagt om te luisteren naar mijn lijf en gevoel. Daar waar ik afgelopen drie jaar geen aandacht aan heb geschonken. Wanneer ik mij weer niet goed voel, weet ik dat ik weer over mijn grens heen ben gegaan. Het is dus telkens balanceren tussen energie geven en energie nemen. Nogmaals, ik ben trots op mij als ik terugblik op afgelopen week. Ik heb geen woede aanvallen gehad, geen ruzie's. Ik heb controle gehad over mijn emoties door bewust ermee om te gaan en mij er niet door te laten lijden. Ik heb eindelijk een coach gevonden en leuke dingen gedaan. Kortom, het balanceren ging deze week vrij goed! Volhouden nu:)

Zappa
Laatst, had ik een heerlijk rustige dag voor mijzelf gehad, kleine acties die ik in mijn hoofd had eindelijk voor elkaar gekregen, ik was vrolijk en zat sinds tijden lekker in mijn vel door alle rust. Na het avond eten, zat ik in de huiskamer op de bank te denken van wat zal ik eens gaan doen vanavond? Terwijl ik diep in mijzelf verzonken mijn thee koeler blies, ging de platenspeler aan. Frank Zappa! Vol Volume! Ik ben opgegroeid met veel, heftige, verrassende en op flink volume draaiende muziek. Helemaal goed! Dus mijn hersenen en oren kunnen behoorlijk wat verschillende soorten muziek aan, zeg ik arrogant. Maar die avond, terwijl ik rustig in mijn zen status thee zat te drinken, raakte ik uiteindelijk flink van slag na een uur Frank Zappa. Ik vind hem oprecht een geniale en super intelligente man en gitarist. Hij is één van de belangrijkste componisten van de tweede helft van de 20 e eeuw. Mocht je tijd hebben, nieuwsgierig zijn naar het nummer dat mij die avond van alles in mij los maakte en je zo stoer bent om niet helemaal gek te worden: Een korte versie van 6 minuten klik hier, een langer nummer van 12 minuten met veel gitaarsolo's klik hier;)

Voel je, je lekker door elkaar geschud en/of in de war wat er net gebeurt is?;) Als je, je erg onrustig voelt na het luisteren; zo voelt chronische stress;)

Succes en de andere kant van het verhaal
Ik kreeg af en toe in mijn omgeving te horen dat ik "ambitieus was" of "carrière gericht". "Power bitch:(" of " zelfstandig". Ik kwam blijkbaar over als iemand waar het altijd goed mee ging, iemand die zich zelf wel altijd red. Iemand die geen hulp nodig had en alles onder controle had. Maar ondertussen...

Dit plaatje zegt meer dan 1000 woorden. Ik ga er voor nu ook niet verder op in. Iemand benaderde mij laatst of ik een paar vragen wilde beantwoorden over succesvolle twintigers in de creatieve sector en ik was een perfect voorbeeld van de weerszijde van succesvolle twintigers. Het is en was helemaal goed bedoeld, en diegene is ook echt bezig met een interessant onderzoek, maar ik moest toch wel een beetje lachen, vooral om mijzelf. Aan de ene kant een compliment, waar ik geen emotie of mening over heb, dat ik als "zogenaamde succesvolle twintiger" werd gevraagd voor een interview. Aan de andere kant was ik bang om "het slachtoffer van deze maatschappij" te worden bestempeld. Er werd aan mij gevraagd: "Waar heb je spijt van of wat zou je anders hebben willen doen?" Dat vond ik lastig. Net als de vraag "Hoe ga je het nu en in de toekomst aanpakken?" Het was of is nog iets te vroeg om daar helemaal goed antwoord op te geven. Hier kan ik over een tijdje als ik weer een beetje hersteld ben wel een goed antwoord op geven.

Op dit moment heb ik nergens spijt van, het kwam op mijn pad alle ervaringen. Ik was ( en ben natuurlijk nog steeds) jong, ambitieus en ik was behoorlijk naïef. Dat naïeve is nu nog weinig sprake van. Ik zou het in de toekomst wel anders aanpakken, zeker na deze harde levensles door mijn burn-out. Ik moet hier wel bij zeggen dat ik iemand ben die leert door af en toe flink op mijn gezicht te gaan, letterlijk en figuurlijk. Ik kan heel hard gaan met leren en mij ontwikkelen, en soms moet ik dan even hardhandig afgeremd worden. Deze manier van leren vind ik niet heel prettig besef ik nu. Door bewuster in het leven te staan hoop ik niet meer zo hard te gaan waardoor ik mijzelf en andere weer voorbij loop en weer terug gefloten moet worden. Maar het blijft mijn valkuil.

Succesvolle mensen zijn vaak aanpakkers, perfectionisten, creatievelingen, ondernemers, doorzetters, kritisch, doelgericht, analytisch en sociaal vaardig. Ik herken hier veel in, eigenlijk alles. Maar je kunt jezelf zo voorbij lopen, door jezelf helemaal te verliezen voor datgeen waar je, je aan verbindt door te hoge eisen te stellen. Je kunt erin doorslaan, als je jezelf vergeet te verzorgen en je roofbouw blijft plegen tot je reserves op zijn. Ik ben benieuwd naar de verhalen van alle "succesvolle twintigers" die ook zijn geïnterviewd maar nog geen klachten hebben ondervonden. Misschien komt dat nog voor hen, ik hoop het natuurlijk niet.

In een volgend item wil ik wat verder in gaan op dat "succesvol" zijn. Voor nu in het kort om succesvol te zijn worden de volgende dingen naar mijn gevoel onderschat of vergeten en dat zijn:

• Ik denk dat het allerbelangrijkste zelfkennis is. Weten waar je grenzen liggen. Weten wat je energie geeft en wat energie neemt. Waar je expertise en waar je weerstand ligt.
• Bewust zijn is belangrijk zodat je negatieve gedachten en onzekerheden kunt achterhalen en kunt relativeren. 

• Herkenning, Discipline en Zelfbeheersing en vooral Geduldig zijn om gewoontes te doorbreken en uit je comfort zone te stappen.
• Ruimte in je hoofd creëren om plaats te maken voor nieuwe ideeën en ervaringen, door te ontspullen, grenzen af te bakenen en te delegeren van taken waar je weerstand bij voelt, om zo te blijven innoveren, te ontwikkelen en nieuwe kansen te zien.
• Goed voor jezelf te zorgen, door herstel momenten in te lassen. 

Als laatste voor nu en misschien wel het belangrijkste; bewust te zijn van alle leegtes in jezelf (angst, verdrietig, negatieve gedachten, onzekerheid, vermoeidheid etc) en hier vanuit intrinsieke motivatie aan te werken, met of zonder professionele hulp, en op te vullen vanuit (dat ooit ik dit zou zeggen) zelfliefde en eigenwaarde, om niet afhankelijk te zijn van een ander door het in de ander te zoeken, af te reageren op een ander of te compenseren door hard te werken.

In het kort
Het is een lang blog geworden. Het gaat over ruimte en rust creëren in je hoofd, de invloed van prikkels en overprikkeling, kenmerken van hooggevoeligheid, de keerzijde van succes en belangrijke factoren die bijdragen aan succesvol zijn. Een lief iemand stuurde mij laatst dit personaliteit testje toe, misschien leuk om in te vullen om te weten wat voor type jij bent, altijd leuk!;) Wat ik voor type ben volgens de test? Een analist.. ;)

De kracht van gewoontes en zelfbeheersing

"Wat MOET ik vandaag allemaal doen?!" Met deze zin in mijn hoofd word ik nog steeds iedere ochtend met schrik wakker. Voorheen de verklaring van mijn ochtendhumeuren, maar tegenwoordig heb ik daar wonder boven wonder geen last meer van wegens mijn lege agenda. Heerlijk! Meestal zat mijn hoofd namelijk al vol voordat ik überhaupt het gevoel had wakker te zijn. Acht verschillende afspraken op een dag, inclusief andere personen, locaties, voorbereiding en nawerk, was vaak een normale gang van zaken afgelopen 3 jaar, zonder te overdrijven.

Vanochtend gelukkig uitgerust dankzij mijn super-slaap-survival-pakket! Ik heb wel dertig paar oordopjes besteld in alle kleuren van de regenboog, zodat het 's nachts net lijkt of ik de enige ben op aarde. Daarnaast zo'n slaapmasker die vreemd genoeg meer lijkt op een mini push-up bh, maar mij met geen enkel lichtstraaltje doet wakker maken. En als laatst niet te vergeten, mijn melatonine pilletjes. Ik kan je garanderen, je ziet er 's nachts niet uit, maar heerlijk slapen gaat met deze combinatie zeker lukken!;)

Stress dromen

Ik weet niet wat het is, maar de laatste weken heb ik de meest vreemdste dromen die zelfs overdag nog door mijn hoofd gaan. Vaak gaat het over situaties waarbij ik geen controle heb over wat er van mij verwacht wordt, dat ik te langzaam ben bijvoorbeeld, of conflicten die ik afgelopen jaar met mensen heb gehad door mijn emoties. Allerlei gebeurtenissen die mij nog steeds niet lekker zitten, lijken nu pas in mijn dromen te worden verwerkt. Alsof ik in mijn dromen oplossingen probeer te vinden voor gebeurtenissen die nog niet zijn opgelost.

De dromen zijn vaak gebaseerd op onzekerheid en negatieve gedachten merk ik nu. Het schijnt dat je zelfs in je dromen bewust je gedachten kunt aansturen naar positieve gedachten. Maar op dit moment laat ik het maar gewoon even gebeuren. Ik schrijf meestal op wat ik heb gedroomd en probeer in te zien dat ik gewoon aan het verwerken ben.

Realiteit of emotie duiveltjes?
Zoals ik al schreef heb ik afgelopen jaar een aantal keer aanvaringen gehad met een paar mensen, die me op dit moment in mijn dromen niet lekker zitten. Ik voel op dit moment ook enorme weerstand om in bepaalde omgevingen te komen waar ik met deze mensen een "conflict" heb gehad of ervaar. Het gekke is dat ik afgelopen week mij opeens besefte na een onhandige actie, dat die conflicten en die weerstand misschien wel helemaal niet nodig zijn geweest. Dat het emoties en negatieve gedachten waren in mij, die ik onbewust gekoppeld heb aan die personen.

Ik las hier laatst een artikel over. De schrijver noemde het "emotie duiveltjes". Negatieve emoties zoals onzekerheid, jaloezie, verdriet of angst kunnen gezien worden als duiveltjes. Ik had afgelopen jaar veel personen waar ik een negatief beeld over had. Ik heb mij daarom van deze mensen (on)bewust afgezet. Als het ware heb ik verkeerde en negatieve emoties en gedachten aan deze mensen gekoppeld. Mijn hersenen waren overspannen en uitgeput en hierdoor negatief. Nu ik mijn emoties van de afgelopen jaren steeds meer een plek kan geven, besef ik dat ik mij door niemand gewaardeerd voelde in wat ik allemaal deed voor mijn omgeving. Ik kreeg in mijn visie immers helemaal geen energie en steun van de omgeving terug. Dit gevoel van onderwaardering nam ik mijn omgeving erg kwalijk en had hierdoor een kort lontje.

Personen waar ik een negatief beeld bij had/heb, veroorzaakte blijkbaar onbewust dat er een negatief gevoel in mij aangewakkerd werd (mogelijk door eerdere ervaringen met die persoon of door hoge verwachtingen en aannames in mijn hoofd). Doordat die persoon bij mij een "duiveltje" aanwakkerde, reageerde ik soms met heftige emoties op deze persoon af. Diegene vond dat vaak onrechtvaardig en kwam dan vaak met een heftige tegen reactie. Je begrijpt dat hierdoor wederzijds onbegrip ontstaat. Wat een rommel hè?

De vraag is dus WAAROM reageerde ik zo heftig op deze gebeurtenissen en personen?
Vaak is de emotie wel terecht, maar de mate van emotie niet. Deze overdaad aan emotie is vaak niet helemaal eerlijk voor de persoon die het over zich heen krijgt. Praten is beter, maar dan moet je wel je eigen gevoelens en emoties kunnen plaatsen. Dat kan ik pas sinds een paar weekjes.

Die emoties/ duiveltjes houden zich namelijk stil tot dat ze de kans krijgen hun werk weer te doen. Deze emoties hebben een gedragpatroon in je hersenen veroorzaakt waardoor de emotie en gekoppelde reactie telkens weer verschijnt als er zich weer een vergelijkbare situatie voordoet als waarin het duiveltje ontstond.

Duiveltjes nemen de nieuwe emotie en versterken deze met de oude onverwerkte emotie.
Nieuwe emotie + oude onverwerkte emotie = grote kans op hele heftige emotionele reactie.

Ik heb blijkbaar veel oude en onverwerkte emoties opgebouwd door de enorme roofbouw die ik op mijzelf heb gepleegd en waar mijn omgeving ook zeker in heeft bijgedragen, en misschien die personen ook wel, maar vooral mijn eigen gedachtenpatroon met hoge eisen. Ik dacht eerst ik ga met deze personen het allemaal uitspreken, maar ik heb besloten dat het beter is het maar los te laten en mensen op te zoeken die mij wel gelukkig maken en niet deze duiveltjes aanwakkeren;) En natuurlijk bij mijzelf eens na te gaan hoe die emoties kunnen worden opgelost door mijzelf. In ieder geval door geen roofbouw meer op mijzelf te laten plegen en bewust te zijn van mijn emoties!:)

Familie

Nooit gedacht dat het gesprek waarin ik met mijn ouders en zusje de confrontatie ben aangegaan over het feit dat ik een burn-out heb en bijkomende depressieve gedachten, zo positief zou uitpakken.

Waar ik een maand geleden de hoop verloren was over onvoorwaardelijke liefde en de relatie tussen mij en mijn familie helemaal opgebrand was, is er nu sprake van een betere thuis situatie dan zelfs de afgelopen drie jaar.

Mijn oude en hoge verwachting dat mijn ouders wel het gesprek zouden beginnen over mijn gedrag, is nooit uitgekomen. Ik voelde mij om deze reden een maand geleden erg alleen, niet begrepen en genegeerd door mijn familie. Ik had de verwachting dat zij wel het initiatief zouden nemen om datgene wat er met mij aan de hand was bespreekbaar te maken. Toen ik inzag dat dit niet ging gebeuren, ben ik toch met mijn laatste wilskracht het gesprek begonnen over dat het bij mij niet goed zat van binnen en wat dit was.

Je kan beter een gebroken been hebben bij wijze van spreken, want dan zien mensen aan je dat er wat aan de hand is. Maar bij psychische problemen kijken mensen alleen maar naar de buitenkant en kunnen niet of lastig aanvoelen dat iemand van binnen "kapot" gaat, ondanks dat ze aan je gedrag merken dat je veel energie vraagt.

Zacht uitgedrukt "heel sneu" voor degene die zich niet gezien voelt, maar eigenlijk kun je het je omgeving dus niet kwalijk nemen als ze niet beginnen met het bespreekbaar maken. Dit zul je toch zelf moeten doen, hoe lastig het ook is. In mijn geval gebeurde dit pas toen de emoties wat waren weg geëbd, ik het zelf begon te accepteren en openstond voor verbetering en hulp. Die confrontatie van erkenning dat je niet gelukkig bent en dit aan de buitenwereld kenbaar maken in de vorm van een gesprek, is denk ik de eerste grote stap naar herstel. Bij mij duurde het een jaar om het bespreekbaar te maken, maar nu mijn directe omgeving er vanaf weet, kunnen we erover praten en beter rekening houden met elkaar. Dat geeft vertrouwen en wederzijds respect.

Een omgeving die mee veranderd

Omdat ik mij nu verdiep in het herstellen en het afleren van oude gewoontes en het oefenen van nieuwe gedragspatronen, vind ik het ontzettend waardevol om te zien dat bij mij thuis mee ontwikkeld wordt, dankzij alle bewustwordingsprocessen. Het feit dat je omgeving mee veranderd als reactie op je eigen verandering, is op dit moment in mijn situatie zeker waar! Waar ik voorheen dit probeerde door de focus op de ander te leggen, leg ik nu de focus op mijzelf. Veel makkelijker!;) Actie - Reactie!

Gewoontes

Ik las toevallig laatst een hoofdstuk uit het boek "Steeds Beter" geschreven door Rubin Gretchen, over gewoontes. Rubin noemt zich zelf "geluksexpert". Ze heeft een blog die ongelooflijk veel wordt gelezen wereldwijd, wat gaat over welzijn en geluk.

Zij is gefascineerd over het feit dat veel mensen goede voornemens hebben zoals bijvoorbeeld meer sporten, maar dat ze iedere keer weer terug vallen in oude patronen waardoor het niet lukt. Ik weet niet hoeveel goede voornemens er voor dit jaar weer zijn gemaakt, maar als ik spreek uit eigen ervaring is en blijft dit vaak voor het merendeel een optimistisch iets. Met oud en nieuw neemt de hele wereld een momentje van bezinning om met aandacht stil te staan bij wat verbeterd zou kunnen worden. Maar als de klok 00:00 uur heeft geslagen, komt dat momentje van bezinning de rest van het jaar niet altijd met evenveel aandacht weer terug.

Negatieve gevoelens blijken volgens Rubin de oorzaak te zijn voor het sneller toegeven aan slechte gewoontes. Als ik bijvoorbeeld last heb van negatieve gevoelens zoals stress, weigerde ik voorheen iets te eten door de spanning op mijn maag, en omdat ik toch moest presteren zocht ik een energie kick aan koffie. Je zou het "koffie-misbruik" mogen noemen;) Ik hou nog steeds van goeie koffie, maar bij een bijnieruitputting schijnt cafeïne juist een extra klap te geven. 

"Gewoonte zijn de architectuur van het dagelijks leven".
Zeker waar! Volgens mij handelen we meer dan de helft van de dag naar onze gewoontes. Ik geloof er dan ook zeker in dat als je verandering brengt in je gewoontes, je leven mee veranderd.

Het is volgens Rubin wel belangrijk om zelfkennis te hebben en bewust te zijn van je gewoontes. Gewoontes die je niet geven wat je wil of je ongelukkig maken, zou je kunnen verbeteren door hier bewust mee om te gaan.

Vaak is het bij gewoontes zo dat je:

A) Iets wil veranderen (een verbetering)

B) Dit lukt niet (weerstand)
C) Waardoor je een slecht gevoel krijgt van falen, een negatief zelfbeeld of negatieve energie.

Herkenbaar?

Hoe werkt een gewoonte?
Rubin schrijft dat je moet begrijpen hoe gewoonten in elkaar zitten, om te kunnen begrijpen hoe mensen tot verandering in staat zijn.

Dit vond ik wel interessant, omdat ik nu zelf het belang in zie om enkele oude gewoonten en gedragingen te veranderen, omdat het mij en mijn omgeving niet gelukkig maakt. Ik ben daarom al mijn gewoontes gaan opschrijven in een notitieboekje. Als ik mijn gedrag wil veranderen is het van belang om mijn gedachtenpatroon mee te veranderen. Gewoontes en gedachtenpatronen zijn direct met elkaar verbonden.

Bij mensen met burn-outs is er vaak sprake van de volgende gedachtenpatronen/gewoontes:
1. Perfectionist zijn.
2. Een te groot verantwoordelijkheidsgevoel hebben.
3. Onzeker zijn.
4. Bang zijn om te falen.
5. Niet assertief zijn (of op de verkeerde manier)
6. Overal controle over willen hebben.
7. Geen grenzen kunnen stellen.

Misschien herken je bij jezelf bovenstaande gedachten en hebben ze geleid tot bepaalde gewoontes. Ik heb bijvoorbeeld een gedachtenpatroon waarbij ik veel te hoge eisen aan mijzelf en mijn omgeving stel. Hierdoor wordt ik vaak teleurgesteld en heb daarom de gewoonte gecreëerd om zelf alles te gaan doen, of de ander te controleren of te bekritiseren. Hier wordt niemand gelukkig van zie ik nu in;) Ik wil hier verandering in brengen.

Om bijvoorbeeld bovenstaande gedachten te vernieuwen zou dit kunnen zijn:
1. Gezonde inzet die niet ten koste gaat van jezelf.
2. Eerst goed voor jezelf zorgen en van daaruit voor de ander.
3. Zelfvertrouwen.
4. Durven.
5. Op een prettige manier opkomen voor jezelf.
6. Loslaten.
7. Weten wat goed voor jezelf is en handelen vanuit je eigen kracht.

Ik heb dit trouwens allemaal ergens gelezen en niet zelf bedacht;)

Zelfbeheersing

De vraag is dus "Hoe vormen we een gewoonte waar we WEL blij van worden? En HOE en WANNEER worden gewoonten verbroken?

Het antwoord: de kracht van Zelfbeheersing.

Het schijnt dat mensen met een sterke zelfbeheersing/zelfdiscipline/wilskracht gelukkiger en gezonder zijn. Door zelfbeheersing ben je namelijk trouwer aan jezelf!

Zelfbeheersing is nodig om goede gewoontes aan te leren, maar er is een discussie over de mate waarin wij beschikken over zelfbeheersing. De één zegt dat we als mens maar een beperkte voorraad aan zelfbeheersing hebben en naarmate we meer beroep hierop doen, hoe meer het uitgeput raakt. (Denk aan de verleiding van iets lekkers of leuks. Even hou je het vol, maar uiteindelijk geef je er toch een keer weer aan toe).

Andere zeggen dat je als mens nieuwe reserves kunt creëren van zelfbeheersing door alles (gewoontes) wat je doet, ANDERS te structureren.

Wat is jou ervaring?

Wat is een gewoonte?

Maar wat is een gewoonte nou eigenlijk? 

Volgens Rubin denk je bij een gewoonte niet meer na of het wel of niet goed is om te doen. Ooit heb je die overweging genomen en besloten dat het wel goed is om te doen. Bijvoorbeeld ik met mijn slechte eetpatroon. Het gedrag is door jezelf goedgekeurd. Herhaling op herhaling doe je het al. Een gewoonte is een ACTIE die we herkennen waardoor we het als automatisch doen. 

Bij een gewoonte beslissen we dus onbewust.

Bij een gewoonte nemen we geen besluiten, gebruiken we onze zelfbeheersing niet, we doen gewoon lekker wat we willen!:)

Gedrag veranderd snel in een gewoonte omdat het moeite BESPAART.

Het maakt capaciteit vrij om ons te richten op meer dringende, nieuwe en ingewikkelde zaken.

Een gewoonte vraag geen beslissing, geen beloning, geen motivatie vanuit jezelf. Wanneer we ons zorgen maken of overbelast zijn geven gewoontes zelfs HOUVAST.

Bij overbelasting is het gevoel van meer controle willen hebben en minder angstig zijn groot, en dit is mogelijk door het terug vallen op oude gewoonten (die vaak de situatie alleen maar negatiever maken).

Weloverwogen

Het is belangrijk om weloverwogen gewoonten te vormen. Waarom? Omdat we dan, in stressvolle en slechtere tijden terug kunnen vallen in gewoontes die juist een positieve uitwerking op ons hebben in plaats van negatief.

Bedenk bij jezelf hoe je reageert in negatieve situaties. Ga je bijvoorbeeld verslavende middelen gebruiken? Ga je overwerken? Ga je jezelf forceren vroeg op te staan terwijl je een avondmens bent?  Ga je heel veel of juiste niet eten? Ga je uitstellen? Ga je ruzie zoeken en laat je je leiden door je emoties? Ga je extra veel van jezelf eisen? Ga je liegen om aan andermans verwachtingen te voldoen of ga je de confrontatie uit de weg door er passief mee om te gaan?

Door BESLUITVORMING kun je kiezen om een gewoonte te selecteren die we willen creëren. Je kan voor wilskracht kiezen om een begin te maken met een gewoonte. En daarna kun je volgens Rubin het gewoon overlaten aan de macht van de gewoonte. Door de nieuwe gewoonte te accepteren, te herhalen tot het automatisme wordt. Het creëren van een nieuwe (positieve) gewoonte gaat als vanzelf. Ben je benieuwd hoe jij omgaat met verwachtingen? Doe hier de online test. Het is wel in het Engels, maar moet lukken!;)

Op dit moment zie ik alles in mijn leven door een vergroot glas waardoor ik mij verdiep in eigenlijk de hele psychologie. Voor mij is het nu allemaal heel logisch, interessant en toepasbaar om deze informatie te begrijpen. Maar ik besef mij ook dat anderen op dit moment (nog) helemaal niet met hun hoofd bij dit soort onderwerpen zitten en het allemaal een beetje zweverig over kan komen. Voor ieder zijn of haar moment. Voor wie een burn-out heeft (gehad) is of wordt dit volgens mij wel dagelijkse kost. Het is een zoektocht naar je diepste "ik". Ik deel deze zoektocht voor wie hier ook mee bezig is:)

Volgens Rubin zijn gewoontes de oplossing om gelukkiger te worden.
Wat vind jij?