Ik vraag
mij steeds vaker af of op deze wereld ruimte is voor hoog sensitieve
mensen? Mensen die bepaalde signalen en energieën oppakken die andere niet
voelen of ervaren. Mensen die gevoeliger zijn en eerder geraakt door datgeen
wat er op hun pad komt. Mensen met een sterk intuïtief vermogen en vaak sociaal
emotioneel sterk ontwikkeld zijn. Mensen die snel last hebben van
overprikkelingsverschijnselen, snel moe zijn of stress symptomen ervaren in hun
lichaam. De zogenaamde HSP’er.
Ik heb het label HSP’er nu zo vaak gehoord dat ik het ondertussen
over mijzelf ben gaan geloven. Ik ben hoog gevoelig. Of ik dit altijd ben geweest of vooral tijdens en na mijn burn-out, daar twijfel ik nog weleens over. En ik moet zeggen, op dit
moment werkt deze hoog gevoeligheid met al haar kenmerken als een blokkade in
mijn leven. Het blokkeert mij om volledig met al mijn potentieel, mijn leven te
leven. Ik voel mij nog steeds chronisch gespannen en dat uit zich in mijn lichaam en het hebben van vele gedachten in mijn hoofd. Om die reden ga ik naar een ontspanningstherapeut. Jawel,
dat bestaat. Wat ik daar leer? Ontspannen. Hoe het voelt om echt ontspannen te
zijn.
Voor sommige klinkt dit misschien wat vreemd, maar ik raad het iedereen
aan die moeite heeft met ontspannen. Want ik moet zeggen dat een werkelijk
ontspannen gevoel erg prettig voelt. Ik zou mij altijd ontspannen willen voelen
in mijn lichaam, zelfs in slechte en gespannen tijden. Een ontspannen
lichaamshouding zou standaard moeten zijn. Hoe vaak span jij wel niet onnodig
je spieren aan als je iets aan het doen bent? Bijvoorbeeld als je het koud hebt
- dan span je je schouders onnodig aan. Of als je een deadline hebt - dan verkramp
je misschien wel onnodig je armen en handen als je achter de computer zit. Of wat dacht je van een voorhoofdfrons
– op het moment dat je veel te serieus bezig bent met iets. We doen onszelf
tekort met al die ingespannen houdingen, is mij nu duidelijk. We verspillen onnodig veel energie. Ons onbewuste stuurt
aan hoe ons lichaam reageert op onze omgeving. We moeten ons brein dus resetten
zou je kunnen zeggen. Dit kan door te voelen en ervaren hoe het is om een ontspannen
lichaam te hebben en dat gevoel te onthouden. Vanzelf slaat ons onderbewuste
dit gevoel op en wanneer we weer verkrampt zijn of onnodig ons lichaam
aanspannen, worden we ons bewust van; dit voelt niet prettig. Een ontspannen
lichaam zou de nieuwe normaal waarde moeten zijn. Dit vraagt om oefening en
ervaring. Oefenen in ontspannen.
Dus ja, ik ga naar een ontspanningstherapeut. Om
te voelen en te ontdekken hoe mijn lichaam kan functioneren als het ontspannen
is. Wat zou dat fantastisch zijn: een baan of studie zonder last te hebben van
nekpijn, hoofdpijn en slapenloosheid. Dat gun ik iedereen. De reden dat ik die klachten en blokkades ervaar heeft ook te maken met oude pijnen die ik nog steeds aan het verwerken ben en in mijn lichaam voelbaar zijn. Daarnaast moet ik toegeven dat iets in mij sterk ontwikkeld is: ik wil controle. Controle over mijn lichaam. Controle over mijn geest. Controle over
mijn leven. Het is de onderhuidse aanleiding voor mijn spanningsverschijnselen.
Het punt wil, zover ben ik inmiddels; hierover zal ik nooit controle krijgen. Een
enorme teleurstelling natuurlijk;-) De visie in mijn hoofd dat alles maakbaar is
zolang je maar hard werkt, is een illusie. Veel is maakbaar, maar alles wat
gemaakt is vanuit een controle, voelt als een bal die je hoog in de lucht moet
blijven houden. Altijd alert zijn dat de bal niet op de grond valt. Altijd in
actie. Altijd oplettend zijn. Altijd aan het lopen, rennen, springen. Daarom de vraag:
Is al dat harde werken het resultaat wel waard? Is de verhouding inspanning en datgeen ik
ervoor terug krijg, in balans?
Terug naar de vraag in de eerste alinea: is er ruimte voor hoog sensitieve mensen in deze wereld? Ik heb namelijk het gevoel van niet. Het is in ieder geval nog niet volledig geaccepteerd in deze maatschappij of het wordt op een bepaalde manier behandeld, namelijk met pillen. Pillen om het hoog sensitieve te verminderen. Is dat goed of slecht? Wie helpt het nou werkelijk? Je begrijpt misschien dat ik zelf heel erg worstel met mijzelf: blijf ik op de natuurlijke manier hieraan werken of probeer ik een keer medicatie zodat ik wat meer 'ontspannen' ben.
Tijdens het gesprek met de
ontspanningstherapeut werd ik namelijk opeens geconfronteerd hiermee. Ik kwam bij haar
voor mijn lichamelijke klachten door een nog steeds verstoord stressmechanisme.
Toen kwam ze met de vraag. Ben je vaak druk in je hoofd? Een retorische vraag natuurlijk. Toen begon ze over ADD syptomen. Iets wat al eerder naar boven is gekomen tijdens mijn herstel. En toen ging het gesprek ergens heen dat ik niet had verwacht: Ik kon als het ware kiezen uit a) ik accepteer en werk op natuurlijke wijze aan het feit dat ik bepaalde eigenschappen/ aanleg heb waardoor ik sneller gevoelig ben voor prikkels en eerder stress symptomen ervaar of optie b) Ik neem medicatie voor de ADD symptomen waardoor ik minder gevoelig ben en hierdoor automatisch wellicht minder stress symptomen ervaar. Even kort door de bocht samengevat: als HSP'er heb je gewoon eerder stressklachten en aanleg voor burn-out. Dus of je neemt medicatie of je kiest voor de natuurlijke wijze welke misschien wat moeilijker is. Het voelde voor mij bijna aan, dat wanneer ik kies voor geen medicatie, ik maar moet dealen met bepaalde issue's en dus 'niet moet zeuren'. Het is dan mijn eigen keuze. Het zijn twee enorme uiteinden. Het is het een of het ander lijkt het soms in mijn hoofd. Waarom zijn er geen werkplekken waarbij je leert omgaan met je hoog sensitiviteit in de beroepspraktijk? Waarbij je bewust het sensitieve als talent inzet?
Mijn ambitie is om op een natuurlijke manier te herstellen van mijn burn-out. Dit met behulp van goede voeding, regelmatig slaap en waakritme, lichaamsbeweging, meditatie en ontspanningsoefeningen. Het is een leefstijl die stimuleert dat ik niet weer burn-out raak. Maar ik kan niet ontkennen dat ik aanleg heb voor snel overprikkeld raken en hierdoor weer veel te veel verantwoordelijkheden om mij te nemen en lastig kan ontspannen. Daarnaast is het ook een teken dat ik de controle over mijn gezondheid niet uit handen wil geven aan een pil. Zelfregie staat blijkbaar nog steeds ondanks de burn-out centraal. Heb ik dan nog steeds niet mijn les geleerd? Of is het mijn talent?
De vraag is, hoe kan ik mijn talent in de wereld zetten, zonder dat het mijzelf uitput? Is die hoog gevoeligheid niet juist mijn talent? En is het niet gewoon de uitdaging daar op een goede manier mee om te leren gaan, zonder gebruik van medicatie? Is hoog gevoeligheid niet het probleem in deze wereld, maar is perfectionisme en ambitie stiekem het probleem?
Gedreven leven als HSP'er. Het is een groot avontuur zeggen we maar;-) Of ontspanning weggelegd is aan de HSP'er, het is een aandachtspunt voor velen is mijn ervaring.
Heb je ervaringen rondom geneeswijze en hoog sensitiveit, ik hoor graag visies, ervaringen en tips.
Dankjewel!:D
